Bad Boy Robin Hood

Van de vele versies die er van de fictieve figuur Robin Hood zijn verschenen, moet deze wel de meest grimmige zijn. Angus Donald tovert de vrolijke vrijbuiter om tot een genadeloze bendeleider met een verregaande sympathie voor occulte heidense praktijken (die vervolgens, in al hun bloederigheid, worden beschreven). Weg zijn de groene maillot, de onschuldige heldenromantiek en de sfeer van vrijheid blijheid; welkom orgies, bruut geweld en een continue machtspelletje tussen verschillende facties.
Hoofdpersoon, de ik-figuur, Alan Dale komt terecht in de wereld van Robin Hood en zijn volgelingen. Zinnend op wraak op de moordenaar van zijn vader wordt hij opgenomen in de groep en weet hij diep door te dringen tot de directe groep vertrouwenspersonen rond de meesterschurk. De vrijbuiters blijkt een organisatie te zijn die nog het meeste raakvlakken heeft met de Italiaanse maffia. Robin Hood heerst met ijzeren vuist over het Engeland van zijn tijd. Verkrachters worden met een Solomonsoordeel berecht. Verraders, oftewel iedereen die Hood en co in diskrediet brengt, worden gruwelijk gemarteld en gestraft voor hun daden. Zelfs koning Richard, in elke andere versie van het oude volksverhaal de verlosser en het puurste wezen op aarde, is hier een machtswellusteling. In deze immorele wereld moet de jonge Alan Dale zich stand houden als de vrome en rechtschapen jongeman die hij probeert te zijn. De enige met wie hij nog enige binding voelt is broeder Tuck, die in deze versie is verworden tot het enige lijntje dat Robin Hood behoudt met de kerk als instantie. Robin heeft namelijk genoeg van monniken en pauzen en heeft daarom gekozen voor de verering van heidense goden uit de oertijd. Fascinatie voor de natuur en zijn schoonheid verkiest hij boven het puur menselijke machtsblok van de kerk. Als de situatie zelfs voor Tuck te scheutig lijkt te gaan worden, komt Alan Dale in een onmogelijke spagaat terecht. Kiest hij voor zijn leider Robin Hood? Heeft hij eigenlijk wel een keuze? Immers, verraad leidt tot marteling en uiteindelijk tot de dood.
De schrijver vertelt de belevenissen van Alan Dale vanuit het perspectief van de oude man die hij nu is. Tussen de regels door lezen we de wanhoop van een getroebleerde ziel die steeds wisselt tussen adoratie voor de charismatische Robin Hood en afschuw voor zijn daden. Het geeft deze roman een extra diepe laag. Net als de lezer kan Alan Dale nooit zijn vinger leggen op de magie van Robin Hood als mythische figuur die held en schurk in hetzelfde verhaal blijft. Met deze Robin haakt Angus Donald mooi in op de smaak van deze tijd, gekleurd door series als The Sopranos en Dexter, en schetst hij een van de meest realistische interpretaties van het klassieke verhaal. Hij doet zijn best om ook de keerzijde van het geweld en de brutaliteit te tonen, door bijvoorbeeld een gestrafte verkrachter terug te laten komen als een gestoorde freak die uit moorden gaat. Vanuit het perspectief van broeder Tuck, die zelf overigens ook nog wel eens een slippertje maakt, krijgen we ook kritiek op wat Robin Hood veroorzaakt met zijn handelen. Wees wel gewaarschuwd voor de uitvoerig beschreven gruwelijkheid. Angus Donald spaart de lezer niet met zijn minutieus samengestelde stroom aan walgelijke situaties als afgehakte ledematen en gruwelijke martelingen. Dat het toch leest als een luchtig jongensboek komt voornamelijk door de heerlijk ironische humor waarmee het boek is doorspekt. Deze brengt de luchtigheid in de meest nare scènes terug. Hoewel het verhaal zich loont voor verdere verhaallijnen voor de karakters overtuigt het niet helemaal. Het grootste minpunt is dat sommige verhaallijnen te gemakzuchtig en ongeloofwaardig bij elkaar worden gebracht. Desalniettemin is het een groot plezier om het boek te lezen.