Je kunt niet alles krijgen wat je wilt, maar je kunt wel alles willen wat je wilt. *

Zonder enige twijfel een van de beste boeken van 2024 tot nu toe, het hilarische, diep ontroerende en bijzonder onthullende boek van Miranda July, All Fours.
Op een niets ontziende en verrassende wijze onthult July de wereld van de perimenopauze, een vrouwelijke domein dat nog steeds gebukt gaat onder taboes.
Een kunstenares besluit om van Los Angeles naar New York te rijden, vooral om zichzelf en haar omgeving te bewijzen dat ze niet behoort tot de groep saaie Parkeerders maar vooral tot vrijgevochten en zelfstandige Bestuurders die hun lot en leven in eigen hand hebben.
In haar transformatie van Parkeerder tot Bestuurder komt ze helaas (of gelukkig) niet verder dan een half uurtje rijden van LA voordat ze besloot de snelweg te verlaten en op onderzoek te gaan in Monrovia. Zij boekt een kamer in een aftands motel en begint aan een licht hallucinogeen relaas van een intense zoektocht naar haar vrije zelf. Ze laat de motelkamer door een interieurstyliste omtoveren tot een luxe pied à terre, een veilig en voor de realiteit afgesloten nestje waar ze kan schuilen en nadenken. Ze ontmoet Davey, een getalenteerde hiphopdanser en raakt volledig bedwelmd door een platonische, grensverleggende liefdesrelatie met hem.
Ze worstelt met een aantal trauma's waaronder de dramatische geboorte van haar zoon zeven jaar geleden en een aantal onvermijdelijke fysieke veranderingen, behorend bij de perimenopauze en daaropvolgende menopauze. Ze worstelt met een midlife crisis van spectaculaire afmetingen, ze is overtuigd dat menopauze het einde betekent van alle begeerte, seks, lol en vrijheid, het verlies van de controle over je eigen lichaam, het noodgedwongen besef dat het betreden van de herfst van een vrouwelijk leven betekent dat alle onvervulde wensen en dromen onvervuld zullen blijven. De wanhoop en leegte zullen onvermijdelijk volgen.
Er zijn bij het lezen van het boek van Miranda July geen gemengde gevoelens mogelijk, de lezer houdt er van of haat het.
Het is op een heerlijke humoristische wijze volstrekt controversieel en confronterend. De lezer zit in het hoofd van het hoofdpersonage en het is daar chaotisch, donker en angstig, maar ook hilarisch en vrijgevochten. Zijn haar overdadige emoties en haar enorme seksuele energie en nieuwsgierigheid realistisch? Is ze overdreven, losgeslagen en vermoeiend? Of creatief en bewonderenswaardig? Is in de maalstroom van haar gevoelens en verlangens nog ruimte voor een functioneel gezin? Voor het opvoeden van een kind? Voor een ‘normaal’ gezinsleven, wat dat ook mag betekenen?
Miranda July confronteert de lezer met veel vragen en het is aan de lezer zelf om een antwoord te vinden.
Het is de schrijfster gelukt om een aantal scènes van een bijna onaardse schoonheid te schrijven. Het beeld van Davey, dansend in een door hem opgenomen afscheidsfilmpje op de lege parkeerplaats voor het motel, is een van de mooiste literaire beelden ooit beschreven.

“Hij stond voor het Excelsior te dansen. Hij was in het holst van de nacht opgestaan, uit het echtelijk bed weggeglipt en naar het motel gereden, hij had zijn auto zo neergezet dat hij goed werd uitgelicht en was toen gaan dansen. Nergens raakte hij zijn hart aan of beeldde hij op een andere manier expliciet verdriet uit - het was het geheel. Zijn hele lichaam was radeloos en kronkelde en klom langs een onzichtbare draad omhoog, leek op te stijgen en weer neer te storten, als in een diepe put. Dat deed hij in slow motion (...) de doodsangst voor de val.”

All Fours is prikkelend, schaamteloos, experimenterend. Verontrustend ook, en persoonlijk, doordat de lezers zich afvragen hoe actueel (en mogelijk onbeantwoord) de gestelde vragen zijn in hun eigen leven.
All Fours is een boek om nog weken na het lezen over na te denken en telkens tot een ander, verrassend inzicht te komen.
Ik heb mij de hele tijd afgevraagd waarom zo’n titel. All Fours betekent ‘op handen en knieën’ en kan slaan op een positie bij een bevalling maar ook op een seksueel standje, bij beide kon ik geen aansluiting vinden met het verhaal zelf en toch bleef ik het gevoel houden van een dieper betekenis. Pas vrijwel aan het einde van het boek is er een verklaring gegeven, even simpel als indrukwekkend, door beeldhouwster Jordi, de beste vriendin van het hoofdpersoon:
“Een vrouw zonder hoofd, op handen en knieën. Iedereen denkt dat op z’n hondjes zo kwetsbaar is, maar eigenlijk sta je zo juist heel stabiel. Net als een tafel. Iets met vier poten gooi je niet zo een-twee-drie om.”
En daar gaat deze ode aan vrouwelijke kracht, het vermogen om wijzer en sterker te verrijzen uit het as en doorgaan, vooral om.
All Fours is perfect vertaald door Lydia Meeder en Gerda Baardman, scherp, rijk en onderhoudend.

*Simone de Beauvoir