Ze maakt schoon. Ze wast. Ze luistert. Ze liegt.

Een jong gezin - man, vrouw, zoontje van drie en een pasgeboren dochtertje - wordt getroffen door zwaar weer: tijdens hun afwezigheid brandt hun geliefde huis af door een fout in het electrische bedrading. Niemand is gewond, so far, so good, maar het huis is voor een lange tijd onbewoonbaar. De oplossing dient zich echter snel aan: een van de beste vriendinnen van Gina, de succesvolle actrice Annie, geniet van een reis en safari in Zuid-Afrika en stelt haar luxueuze huis aan het gezin ter beschikking. Een klein minpuntje, het huis staat in Hastings, het plaatsje waar zowel Gina als haar man Matt en een aantal van hun vrienden vroeger geleefd hadden en waar ze geen goede herinneringen aan hebben. Maar het is een relatief klein obstakel en ze betrekken het huis.
De volgende verrassing dient zich al snel aan in persoon van een huishoudster die kennelijk bij het huis is inbegrepen. Ondanks dat Gina vanaf de eerste minuut een slecht gevoel heeft bij de huishoudster Mary, accepteert ze haar aanwezigheid in het huis. De lezer voelt al aan dat dit geen goede beslissing is.
Door flashbacks wordt het verleden van de personages duidelijk gemaakt. Een viertal jonge meisjes, Gina, Sara, Annie en Laura, beloven elkaar op school eeuwige liefde en trouw. Allemaal, op Laura na, zijn ze verliefd op Matt, de ‘hunk’ van de school. Hij lijkt tot de algemene verwondering te kiezen voor Sara, de minst knappe van het viertal, een meisje uit een asociaal en gewelddadig gezin. Op een dag verdwijnt Sara onder verdachte omstandigheden, haar lichaam wordt nooit gevonden. De vier vriendinnen lijken een geheim te verbergen.

Het is voor de aandachtige lezer al snel duidelijk dat de huishoudster Mary niet voor niets is opgedoken in het huis. Het onbehaaglijke gevoel van Gina over het handelen en reageren van de huishoudster is zo duidelijk dat de lezer zich voortdurend afvraagt waarom ze haar gewoon niet (tijdelijk) de laan uitstuurt. In plaats daarvan laat zij de huishoudster die opeens een bijna volwassen zoon rijker is, zelfs in het huis trekken wegens een veronderstelde breuk met een al te handtastelijke partner. Een reeks min of meer nare gebeurtenissen volgt.

Het onderwerp is weinig origineel. Er zijn inmiddels talloze boeken verschenen over gevaarlijke nanny’s, verpleegsters met een dubbele agenda, niet te vertrouwen huishoudsters en vele vormen van golddigging personeel. Toegegeven, het lukt een aantal auteurs in dit genre spannend, weldoordacht, goed geschreven en intelligent werk te leveren, Samantha Hayes hoort daar echter niet bij. De aanbeveling in de begeleidende tekst ‘voor de fans van Gone Girl en Het meisje in de trein’ loopt dan ook bijzonder mank. De genoemde boeken behoren tot de kwalitatieve thriller noir en zijn de vertegenwoordigers van origineel en verrassend werk. Samantha Hayes die haar populariteit vooral te danken heeft aan de enorme toegankelijkheid van haar onderwerpen alsook een zeer sympathieke verkoopprijs (de Kindle versies zijn al vanaf 0.99 p verkrijgbaar), is een schrijfster van verhalen die gericht zijn om bij de lezer het gevoel te doen oproepen van ‘dit kan in elk familie gebeuren’. Dit subgenre van psychologische thrillers wordt bestempeld als ‘domestic suspense’. Herkenbaar, eenvoudig, zonder diepte, met een instant gevoel van bevredigende, kortdurende spanning. De personages zijn eendimensionaal, handelen zonder nadenken, roepen geen emoties op en de lezer is ze na de laatste pagina al vergeten. De opbouw van het verhaal is transparant, de clou is al te raden na de eerste honderd pagina’s.

De kers op deze trieste taart is de stijve vertaling zonder enige charme. De dialogen zijn ongeïnspireerd en de emoties van de deelnemers kunnen niet saaier worden weergegeven. Eerlijk zeggen, in een dodelijk gevaar, verlammende angst, zonder insuline, met kinderen in gevaar en een moordenaar achter de rug, worden dan al uw emoties uitgedrukt door te krijsen ‘verdorie’?