Lezersrecensie
Old Boys Club
“Hoe ouder ik word, hoe meer ik geloof dat er geen gerechtigheid is, dat Thomas Hobbes gelijk had, toen hij schreef dat het leven van een mens ‘smerig, bruut en kort’ is.
"We houden onszelf voor dat we ons eigen kleine leven graag ondergeschikt maken aan het grotere, dat we een beschaafd sociaal contract met elkaar hebben gesloten, dat we gemeenschap bouwen op grond van verlichte compromissen die we 'democratieën' noemen, maar in werkelijkheid worden we gedreven door eigenbelang.”
De lezer heeft Martin Gilmour al kunnen ontmoeten in het eerste boek van Elizabeth Day, Het feest.
In Het feest is Martin een student met een beurs op een prestigieuze universiteit waar hij verliefd wordt op de knappe, aristocratische en rijke Ben Fitzmaurice. Tijdens zijn hele studie is Martin geobsedeerd door het geprivilegieerde milieu waar Ben toe behoort, de afgesloten wereld van de Engelse upper class. Natuurlijk maakt hij geen enkele kans om in dat milieu aux serieus te worden genomen, wat hem zeer frustreert. Zijn verliefdheid op en fascinatie met Ben groeit uiteindelijk uit tot een verlangen om niet zozeer Ben te bezitten, maar om Ben te zijn.
Het verhaal van Een van ons begint vijfentwintig jaar later en Martin en Ben hebben al die jaren zo goed als geen contact meer gehad, al heeft Martin de levensloop van Ben steeds nauwkeurig gevolgd. Zoals te verwachten was, heeft de charismatische Ben een steile carrière in de politiek gemaakt. Hij is inmiddels getrouwd en vader van een aantal kinderen, waaronder de opstandige en eerlijke oudste dochter Cosima. De lezer begrijpt al snel (ook zonder Het feest gelezen te hebben), dat er een geheim, een obsessie, een onvervuld verlangen en misschien nog iets meer, een misdaad misschien, in het verleden schuilgaat.
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages, elk met een eigen verhaallijn. Martin, voor altijd in de ban van Ben, Serena, de echtgenote van Ben, Cosima, de oudste dochter van Ben en Serena, Fliss, de zuster van Ben en Richard, een opkomend, neergaand en weer opkomend politicus. Allemaal zijn ze verbonden door Ben en door hun positie in de zeer begeerde ‘Old Boys Club’ en diens bevoorrechte, arrogante en onaantastbare leden.
Het tragische, diep ongelukkige en gefrustreerde leven van Martin is, door een aantal belangrijke voorvallen in het verleden, voor eeuwig bestempeld door onvervuld verlangen naar Ben, maar ook door wrok en een woekerende gedachte aan wraak.
“Ik ben bang dat ik me niet goed heb gerealiseerd dat mijn wrok steeds de grote motor van mijn leven is geweest. Ik had niet door hoe erg ik Ben nodig had (en daarna, toen we geen vrienden meer waren, de gedachte aan Ben) als richtpunt. Nu heb ik eindelijk gekregen wat ik wilde - of iets wat erop lijkt - en weet ik geen raad met mezelf.
Wrok is een raar iets. Wrok wikkelt zich om je heen, gespierd als een wurgslang, en perst je samen tot je naar adem snakt. De enige manier om lucht te krijgen is om jezelf uit zijn stevige greep te wringen en hem te doden.”
Een van ons is een verpletterend liefdesverhaal, maar ook een verhaal over wraak en politiek, over manipulaties, bedrog en vooral minachting. Een schaamteloze, enorme minachting van de bevoorrechten en rijken ten opzichte van de gewone mensen die gebruikt en misbruikt worden als zielloze, onbelangrijke, eenvoudig te vervangen voorwerpen, qua belang vergelijkbaar met plastic wegwerp bestek. Onder andere is het weerzinwekkende personage van de beste vriend van Ben, Andrew Jarvis, een symbool van grenzenloos opportunisme en verdorvenheid van de machthebbers. Day schrijft helder en ongekunsteld, haar personages zijn echt en boeiend, haar stellingen roepen op tot nadenken.
Elizabeth Day is een bestseller auteur uit Londen. Momenteel maakt ze furore met haar podcast How To Fail, die inmiddels ruim 5 miljoen downloads heeft gepasseerd.
In Een van ons laat Day de donkere kanten van haar protagonisten zien, hun angsten, twijfels, ethische en morele problemen. Het verhaal is zeer confronterend. Na afloop verlangt de lezer naar een troostende verzekering dat de auteur overdrijft, dat de realiteit gewoonweg niet zo erg kan zijn. Tja, laten we dat maar blijven hopen.
"We houden onszelf voor dat we ons eigen kleine leven graag ondergeschikt maken aan het grotere, dat we een beschaafd sociaal contract met elkaar hebben gesloten, dat we gemeenschap bouwen op grond van verlichte compromissen die we 'democratieën' noemen, maar in werkelijkheid worden we gedreven door eigenbelang.”
De lezer heeft Martin Gilmour al kunnen ontmoeten in het eerste boek van Elizabeth Day, Het feest.
In Het feest is Martin een student met een beurs op een prestigieuze universiteit waar hij verliefd wordt op de knappe, aristocratische en rijke Ben Fitzmaurice. Tijdens zijn hele studie is Martin geobsedeerd door het geprivilegieerde milieu waar Ben toe behoort, de afgesloten wereld van de Engelse upper class. Natuurlijk maakt hij geen enkele kans om in dat milieu aux serieus te worden genomen, wat hem zeer frustreert. Zijn verliefdheid op en fascinatie met Ben groeit uiteindelijk uit tot een verlangen om niet zozeer Ben te bezitten, maar om Ben te zijn.
Het verhaal van Een van ons begint vijfentwintig jaar later en Martin en Ben hebben al die jaren zo goed als geen contact meer gehad, al heeft Martin de levensloop van Ben steeds nauwkeurig gevolgd. Zoals te verwachten was, heeft de charismatische Ben een steile carrière in de politiek gemaakt. Hij is inmiddels getrouwd en vader van een aantal kinderen, waaronder de opstandige en eerlijke oudste dochter Cosima. De lezer begrijpt al snel (ook zonder Het feest gelezen te hebben), dat er een geheim, een obsessie, een onvervuld verlangen en misschien nog iets meer, een misdaad misschien, in het verleden schuilgaat.
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages, elk met een eigen verhaallijn. Martin, voor altijd in de ban van Ben, Serena, de echtgenote van Ben, Cosima, de oudste dochter van Ben en Serena, Fliss, de zuster van Ben en Richard, een opkomend, neergaand en weer opkomend politicus. Allemaal zijn ze verbonden door Ben en door hun positie in de zeer begeerde ‘Old Boys Club’ en diens bevoorrechte, arrogante en onaantastbare leden.
Het tragische, diep ongelukkige en gefrustreerde leven van Martin is, door een aantal belangrijke voorvallen in het verleden, voor eeuwig bestempeld door onvervuld verlangen naar Ben, maar ook door wrok en een woekerende gedachte aan wraak.
“Ik ben bang dat ik me niet goed heb gerealiseerd dat mijn wrok steeds de grote motor van mijn leven is geweest. Ik had niet door hoe erg ik Ben nodig had (en daarna, toen we geen vrienden meer waren, de gedachte aan Ben) als richtpunt. Nu heb ik eindelijk gekregen wat ik wilde - of iets wat erop lijkt - en weet ik geen raad met mezelf.
Wrok is een raar iets. Wrok wikkelt zich om je heen, gespierd als een wurgslang, en perst je samen tot je naar adem snakt. De enige manier om lucht te krijgen is om jezelf uit zijn stevige greep te wringen en hem te doden.”
Een van ons is een verpletterend liefdesverhaal, maar ook een verhaal over wraak en politiek, over manipulaties, bedrog en vooral minachting. Een schaamteloze, enorme minachting van de bevoorrechten en rijken ten opzichte van de gewone mensen die gebruikt en misbruikt worden als zielloze, onbelangrijke, eenvoudig te vervangen voorwerpen, qua belang vergelijkbaar met plastic wegwerp bestek. Onder andere is het weerzinwekkende personage van de beste vriend van Ben, Andrew Jarvis, een symbool van grenzenloos opportunisme en verdorvenheid van de machthebbers. Day schrijft helder en ongekunsteld, haar personages zijn echt en boeiend, haar stellingen roepen op tot nadenken.
Elizabeth Day is een bestseller auteur uit Londen. Momenteel maakt ze furore met haar podcast How To Fail, die inmiddels ruim 5 miljoen downloads heeft gepasseerd.
In Een van ons laat Day de donkere kanten van haar protagonisten zien, hun angsten, twijfels, ethische en morele problemen. Het verhaal is zeer confronterend. Na afloop verlangt de lezer naar een troostende verzekering dat de auteur overdrijft, dat de realiteit gewoonweg niet zo erg kan zijn. Tja, laten we dat maar blijven hopen.
1
1
Reageer op deze recensie
