Wat schaars is, heeft echte waarde

Na het lezen van de eerste dertig pagina’s van De bestemming dringt een bekende teaser op de zijkant van een New Yorkse bus zich op: “Carrie Bradshaw knows good sex… and isn’t afraid to ask!” En dat kan met volle overtuiging gezegd worden over Nadine in het inmiddels derde deel van de erotische reeks ‘Muren van glas’ van Marique Maas (pseudoniem van de bekende Nederlandse thrillerschrijfster Esther Verhoef).

De relatie tussen de jonge Brabantse Nadine, eigenaresse van het kleine cateringbedrijf De Keuken, en Daniel, een miljonair en BN-er met een bewogen en seksueel veelzijdig verleden, ontwikkelt zich verder en de wederzijdse aantrekkingskracht diept zich uit. Nadine, een simpel meisje met een enorm erotisch potentieel, zakt steeds dieper weg in het luxueuze en licht verdorven wereldje van Daniel. Omringd door een ontstellende luxe en alles wat voor geld te koop is – en dat is heel wat - verkent Nadine de grenzen van haar geest en lichaam en geleid door een steeds groter wordende fysieke begeerte en honger naar het ontdekken van niet eerder bewandelde paden, laat zij Daniel meer en meer het roer overnemen.

Het verhaal krijgt meer body en een extra spannende dimensie door een aantal onaangename gebeurtenissen die het leven van Nadine verstoren: een inbraak en een verwoestende brand die haar bedrijf in de as legt. Op zich is dit een welkome afwisseling op de overvloedige seksscènes, alleen jammer dat de dader voor de lezers van het tweede deel zeer snel en makkelijk te identificeren is.

Wederom zijn de beschrijvingen van luxe in- en exterieurs, copieuze maaltijden en couture kleding, fijne sportauto’s, exquise zakenbolides, dromerige resorts, in vele opzichten talentvolle personal trainers, prachtige hammams, natuurschoon en all over aanwezige weelde en rijkdom, professioneel en heel fijn om te lezen. De beschrijvingen van de fysieke kwaliteiten van Daniel en personal trainer Ray zijn echter te overdadig; de indrukwekkende sixpacks, welvingen van spieren, onderhuids trillende aderen, duistere wellustige blikken, buitenproportionele afmetingen van geslachtsdelen, om maar te zwijgen van het uitzonderlijke uithoudingsvermogen. Het wordt wat teveel en het is wederom uitsluitend te danken aan het schrijftalent van mevrouw Verhoef dat het geheel niet komisch wordt en het verhaal zich staande weet te houden. De veelvuldig terugkerende omschrijving van een mannelijk orgasme als “zich in haar legen” ontbreekt het aan charme en de associatie met afval is dan ook onvermijdelijk.

Tijdens steeds verder gaande seksuele experimenten tussen Nadine en Daniel is de anale seks een grens. Het zal er zeker van komen, misschien in een volgend deel, maar vooralsnog blijft het bij voorzichtig verkennen. Het is interessant, dat Marique Maas de anale seks als een soort ultieme overgave beschouwt, iets wat verder gaat dan de dominantie van Daniel, zijn aanwakkeren van het latent aanwezige exhibitionisme van Nadine of het triootje met de personal trainer. Het valt op dat in haar boek Alles te verliezen onder de naam van Esther Verhoef, anale seks een vergelijkbare rol speelt. De ex-callgirl Claire beschouwt anale seks als het grootste geschenk en intimiteit, die zij haar klanten en ook haar keurige echtgenoot weigert en alleen schenkt aan de liefde van haar leven, de niets en niemand ontzienende crimineel Marius.

Het is en blijft een grote vraag waarom duizenden intelligente vrouwen, jong en oud, zichzelf verliezen in de boeken in de stijl van Vijftig tinten grijs. Komt het doordat het dagelijks leven steeds zwaarder wordt en de behoefte om te vluchten in een andere wereld daardoor steeds groter is? Komt het doordat een eeuwenoud vrouwelijk verlangen naar een echte liefde bevredigd wordt door het beeld van een dominante man die de vrouw door zijn grenzeloze toewijding eindelijk de tijd en aandacht geeft zoals zij dat ergens diep en basaal verlangt? Of is het überhaupt niet nodig om er iets achter te zoeken en gaat het gewoon om lekkere, ontspannende lectuur, prima te lezen in een warm bad met een glas wijn bij de hand, gewoon om de zorgen van alledag te vergeten? Er zijn veel theorieën, maar geen afdoende verklaring, althans niet een die alle facetten dekt.

Maar als men dan toch kiest voor deze vorm van ontspanning, dan komt de lezer van De bestemming beslist niet van een koude kermis thuis. Het boek biedt alles wat men zich op dat gebied kan wensen.