Genoten van de Liefde !

Als vijfendertigjarige gaat Pauline - samen met haar zoontje Jules van vier - terug bij haar ouders wonen. Ben, haar echtgenoot, heeft haar verlaten. Hij houdt niet meer van haar. Hier kan Pauline zich niet bij neerleggen. Dat kan niet. Ze waren een droomkoppel. Sinds dan leeft ze op automatische piloot, haar werk lijdt eronder en haar ouders kunnen niets goed doen. Ben vraagt co-ouderschap voor Jules en langzaamaan beseft Pauline dat het 'echt' is, Ben wil scheiden. Ze besluit Ben brieven te sturen, elke dag een. Brieven met herinneringen. Haar herinneringen. Over hun ontmoeting, hun huwelijk, de geboorte van Jules,........ Op die manier wil ze Ben laten zien dat ze samen horen. Dat ze al zoveel samen hebben meegemaakt en dat je daar niet zomaar een punt achter kunt zetten.

Als de hele familie - inclusief broer, zus, schoonbroer, neefjes en nichtjes - op vakantie vertrekt kan en wil Pauline niet mee omdat ze moet werken. Bovendien is Jules die periode bij Ben. Pauline voelt zich eenzaam. Als op het werk van alles mis loopt stuurt haar baas haar huiswaarts. Ze besluit Jules op te pikken bij Ben en aan te sluiten bij haar familie, vakantie!

Grimaldi begint haar verhaal - de proloog - met Pauline die op Ben zit te wachten om hun tiende huwelijksverjaardag te vieren, maar Ben daagt niet op. Een schitterende manier om het boek te beginnen en je voelt direct dat de toon is gezet. Je wilt verder lezen!

Haar scheiding met Ben is een rouwproces, eentje waar ongeloof, boosheid en acceptatie de revue passeren. Door gebruik te maken van de briefwisseling denk je een goed beeld te krijgen van hoe hun huwelijk was, maar niets is minder waar. Naar de plot toe beantwoordt Ben Paulines brieven met zijn herinneringen, herinneringen die heel tegenstrijdig blijken te zijn.

Omdat Paulines personage erg natuurlijk en herkenbaar is neergezet, wordt zij een mens van vlees en bloed. Je ziet het hele verhaal als in een film aan je voorbij gaan en voelt de pijn en de onmacht. Soms zou je willen roepen dat ze moet stoppen met haar klaagzang en moet doorgaan met leven.

Grimaldi heeft op een heel mooie, serene wijze het leven van Pauline neergezet met haar demonen uit het verleden die van haar de vrouw gemaakt hebben die ze nu is. Het verleden heeft een grote invloed op Pauline gehad en daardoor heeft ze een enorme muur opgetrokken. Beetje bij beetje brokkelt deze af en leert ze - mede door haar familie - niet alleen zichzelf, maar ook haar familie en Ben kennen.

De korte hoofdstukken, de vlotte pen en aangename schrijfstijl maken dat je dit boek moeilijk kunt wegleggen. Daarbovenop gebruikt Grimaldi de nodige - sarcastische - humor, die van tijd tot tijd een big smile op je gezicht tovert.

'Ik heb geen hekel aan hem, ik hoop alleen maar dat hij op een dag een krokodil tegenkomt'

Ik heb genoten van dit boek waarin verschillende onderwerpen aan bod komen die Grimaldi op een passende wijze naar voor brengt. 'Weet je nog' is een verhaal over liefde - vooral liefde - maar ook over familie en wat die voor je kan betekenen. De plot is ontroerend, maar positief. 4 sterren voor 'Weet je nog'!

‘Het is niet omdat het anders afloopt dan jij wilt, dat het niet goed afloopt’

Dank aan Xander Uitgevers voor dit recensie-exemplaar