Lezersrecensie
Schrijfster én filosofe
Een duidelijke en mooi geschreven biografie van een belangrijke vrouw. Vooral haar wording tot filosofe is boeiend om te lezen. Geen vijf sterren omdat de vele 'contingente' relaties dan weer te uitvoering en tot vervelens toe worden beschreven.
Ook blijft het feit waarom ze niet de haar verdiende plaats opeiste en altijd alle eer Sartre liet toekomen te veel op de achtergrond, al werd het wel overduidelijk welke rol de pers en het establishment hierin hadden. In hoeverre is ze dan geslaagd in haar opzet vraag ik me af.
‘Natuurlijk ben ik zeer individualistisch, maar is dat onverenigbaar met toewijding en onbaatzuchtige liefde voor anderen?’ (Simone de Beauvoir)
Ik had bij eerste lezing de indruk dat ze toch niet altijd alles in balans had. Maar waarschijnlijker is het echt haar weloverwogen keuze.
‘Wat nodig was, was volgens haar ‘balans’: een evenwicht waarbij mensen zichzelf geven zonder hun zelfbewustzijn te vernietigen om anderen te dienen. Ze wilde een leven waarin ze zichzelf kon geven zonder zelfverlies.’ (Kate Kirkpatrick)
‘De Beauvoir ergerde zicht aan zijn (Sartre) gewoonte om te generaliseren.(…) De Beauvoir stelde opnieuw dat woorden gen recht konden doen aan de werkelijkheid (…) Sartre antwoordde dat observeren en reageren op de wereld niet genoeg was. Ze moesten de ervaring in woorden proberen te vatten. De Beauvoir vond dat onzin. (…) Hij wilde hun ervaringen opschrijven in plaats van ze te leven, wat in strijd was met haar voornaamste belofte van trouw: ‘’aan de onmiddellijke aanwezigheid van het leven’’. (Kate Kirkpatrick)
Mijn ontzag voor haar blijft, en onze gemeenschappelijke bewondering voor Virginia Woolf, voor literatuur , filosofie én voor het leven.
‘ De literatuur bevalt me als ze het leven herontdekt en de filosofie bevalt me als ze de literatuur herontdekt die ons kan verbinden met het leven.’ (Simone de Beauvoir)
‘De vraag is: voor welk deel van het menselijk bestaan moeten we zorg dragen en zorg ontwikkelen? Voor onze daden. Dat is het antwoord van De Beauvoir om de vraag: waarom handelen? Want je daden zijn het enige in de wereld wat echt van jou is, van jou alleen. Daden en handelingen zijn de middelen waarmee je wordt wie je bent. Alleen jij bent in staat om ten goede of ten kwade banden te creëren en te onderhouden die je met andere mensen verbinden. Onze relaties met anderen zijn geen vast gegeven. We creëren die elke dag opnieuw en kunnen ze laten bloeien, negeren en misbruiken tot de dood erop volgt.’ (Kate Kirkpatrick)
‘Ik kwam tot de slotsom dat wij, of we willen of niet, ingrijpen in het bestaan van anderen en dat wij de verantwoordelijkheid daarvoor moeten aanvaarden.’ (Simone de Beauvoir)
Simone de Beauvoir zou voor altijd een schrijfster zijn , en Sartre de filosoof. Maar met onder andere deze biografie wordt ze erkend als schrijfster en filosofe.
Ook blijft het feit waarom ze niet de haar verdiende plaats opeiste en altijd alle eer Sartre liet toekomen te veel op de achtergrond, al werd het wel overduidelijk welke rol de pers en het establishment hierin hadden. In hoeverre is ze dan geslaagd in haar opzet vraag ik me af.
‘Natuurlijk ben ik zeer individualistisch, maar is dat onverenigbaar met toewijding en onbaatzuchtige liefde voor anderen?’ (Simone de Beauvoir)
Ik had bij eerste lezing de indruk dat ze toch niet altijd alles in balans had. Maar waarschijnlijker is het echt haar weloverwogen keuze.
‘Wat nodig was, was volgens haar ‘balans’: een evenwicht waarbij mensen zichzelf geven zonder hun zelfbewustzijn te vernietigen om anderen te dienen. Ze wilde een leven waarin ze zichzelf kon geven zonder zelfverlies.’ (Kate Kirkpatrick)
‘De Beauvoir ergerde zicht aan zijn (Sartre) gewoonte om te generaliseren.(…) De Beauvoir stelde opnieuw dat woorden gen recht konden doen aan de werkelijkheid (…) Sartre antwoordde dat observeren en reageren op de wereld niet genoeg was. Ze moesten de ervaring in woorden proberen te vatten. De Beauvoir vond dat onzin. (…) Hij wilde hun ervaringen opschrijven in plaats van ze te leven, wat in strijd was met haar voornaamste belofte van trouw: ‘’aan de onmiddellijke aanwezigheid van het leven’’. (Kate Kirkpatrick)
Mijn ontzag voor haar blijft, en onze gemeenschappelijke bewondering voor Virginia Woolf, voor literatuur , filosofie én voor het leven.
‘ De literatuur bevalt me als ze het leven herontdekt en de filosofie bevalt me als ze de literatuur herontdekt die ons kan verbinden met het leven.’ (Simone de Beauvoir)
‘De vraag is: voor welk deel van het menselijk bestaan moeten we zorg dragen en zorg ontwikkelen? Voor onze daden. Dat is het antwoord van De Beauvoir om de vraag: waarom handelen? Want je daden zijn het enige in de wereld wat echt van jou is, van jou alleen. Daden en handelingen zijn de middelen waarmee je wordt wie je bent. Alleen jij bent in staat om ten goede of ten kwade banden te creëren en te onderhouden die je met andere mensen verbinden. Onze relaties met anderen zijn geen vast gegeven. We creëren die elke dag opnieuw en kunnen ze laten bloeien, negeren en misbruiken tot de dood erop volgt.’ (Kate Kirkpatrick)
‘Ik kwam tot de slotsom dat wij, of we willen of niet, ingrijpen in het bestaan van anderen en dat wij de verantwoordelijkheid daarvoor moeten aanvaarden.’ (Simone de Beauvoir)
Simone de Beauvoir zou voor altijd een schrijfster zijn , en Sartre de filosoof. Maar met onder andere deze biografie wordt ze erkend als schrijfster en filosofe.
2
Reageer op deze recensie
