Hemel of hel?

Een groots boek met prachtige observaties en verkenningen van de menselijke geest.

' Ik was slechts een aandachtige en betoverde beschouwer.'

'Mijn lichaam, verstandiger dan ik, had zich aangepast en de ongemakken van mijn vrouwzijn tot een minimum beperkt. Ik kon rustig vergeten dat ik een vrouw was. Soms was ik een kind dat aardbeien liep te plukken, dan weer een jongeman die hout zaagde, of, als ik op de bank zat met Perle op mijn magere knieën en naar de ondergaande zon keek, een heel oud, onzijdig wezen.'

'Sinds ik mijn tempo heb verlaagd, is het bos om me heen pas tot leven gekomen.'

'Er bestaat geen verstandigere gemoedsaandoening dan liefde. Die maakt het leven draaglijker voor wie liefheeft en voor wie bemind wordt.'

'De zon, dat kon je vermoeden, hing ergens achter onze sneeuwwereld maar kon ons niet bereiken. De kraaien zaten urenlang, roerloos in de sparren te wachten. Hun donkere contouren met de dikke snavels tegen de grijsroze lucht hadden iets wat me ontroerde. Vreemd en toch zo vertrouwd leven, rood bloed onder zwarte veren, waren ze voor mij het symbool van stoïcijns geduld. Geduld dat weinig te hopen heeft en eenvoudig wacht, bereid om zowel het goede als het kwade te aanvaarden.'

Zeker een boek dat ik nog eens ga herlezen, maar geen vijf sterren omdat ik soms te erg de eenzaamheid werd ingezogen.