Veelbelovend thrillerdebuut

De Deense Katrine Engberg was in eigen land al bekend als danseres en choreografe toen ze besloot te gaan schrijven. In 2006 debuteerde ze met een non-fictie boek. Tien jaar later maakte ze met Krokodillevogteren haar thrillerdebuut, dat in 2019 onder de titel De krokodilvogel in het Nederlands is uitgegeven. Het is het eerste deel van een serie met de rechercheurs Jeppe Kørner en Anette Werner. Ze belandde hiermee op de shortlist voor de BogForum Debutant Prize Denmark en wereldwijd was het boek ook een succes.

Gregers Hermansen is niet meer een van de jongsten en als hij zijn afval weg wil brengen, ziet hij dat de deur van zijn onderburen openstaat. Dat verbaast hem en als hij de deur wil sluiten, maakt hij een ongelukkige val en komt daarbij in hun woning terecht. Boven op het lichaam van een jonge vrouw. De rechercheurs Jeppe Kørner en Anette Werner worden met het onderzoek belast en komen erachter dat de moord, want dat blijkt al snel, precies is uitgevoerd zoals in het manuscript van een beginnende thriller beschreven staat.

De krokodilvogel is ingedeeld in zeven delen en ieder deel vertegenwoordigt een dag van de week waarin het verhaal zich afspeelt. Daarbinnen is het onderverdeeld in korte hoofdstukken. Deze opzet zorgt ervoor dat het grootste deel van het verhaal zich in redelijk vlot tempo afspeelt. Het draait vooral om het oplossen van de moord, het politieonderzoek dus, en dat is in het begin goed te merken. Er wordt veel aandacht aan dit onderzoek besteed en daardoor blijven andere zaken, waaronder het uitwerken van de personages, wat onderbelicht. Daar komt gedurende plot verandering in zodat de lezer uiteindelijk toch voldoende over hen te weten komt.

Hoewel het verhaal geen onaardig begin heeft, er gebeurt meteen al wat, heeft het in eerste instantie niet de schwung die voor een thriller belangrijk is, de spanning is op die momenten minimaal. Halverwege het verhaal komt daar verandering in, de spanningsboog wordt aangespannen, het tempo gaat enigszins omhoog en de verassende ontwikkelingen nemen toe. Vanaf dat punt wordt het er niet oninteressanter en zeker niet minder boeiend op. Sterk van Engberg is dat ze de lezer vanaf de meet aan zich weet te binden. Dat komt onder andere door haar beeldende manier van vertellen, maar ook door haar bijzonder toegankelijke schrijfstijl. Daarnaast worden verschillende personages verdacht gemaakt en daardoor blijft het oplossen van de moord ook de lezer bezighouden.

Aan de introductie van de personages is te merken dat dit het eerste deel van een serie is. Niet ieder karakter krijgt namelijk evenveel aandacht. Jeppe is bijvoorbeeld ruim voldoende uitgewerkt, maar voor Anette daarentegen geldt dat wat minder. Waarschijnlijk wacht de auteur daarmee tot een van de volgende delen. Desondanks is het voor het verhaal geen enkele belemmering, daarvoor zijn ze allemaal, zoals al eerder aangegeven, voldoende uitgewerkt. Dit neemt echter niet weg dat ze soms wel wat clichématig overkomen. Want een rechercheur met persoonlijke problemen, een rechercheur die eigenzinnig is, een tatoeëerder met een baard en neusring… dat is allemaal nogal stereotype.

In de ontknoping worden alle nog eventueel openstaande vragen beantwoord. Wat echter nog wel voor vraagtekens zorgt, is waarom het boek in de Nederlandse vertaling De krokodilvogel genoemd is. Deze vogelbenaming bestaat niet, dus was het beter geweest om de oorspronkelijke titel letterlijk te vertalen. De titel luidde dan De krokodilwachter en omdat deze term ook in het verhaal voorkomt, was het passender geweest. Dit neemt echter niet weg dat Engbergs thrillerdebuut een mooie en veelbelovende start van de serie is.