Niets mis mee

Lang timmert Deon Meyer in feite nog niet aan de weg. Want, hoewel hij in Zuid-Afrika al naam had gemaakt, brak hij internationaal pas in 2012 door. Dat was met zijn boek 13 uur, dat in dat jaar door de VN Detective & Thrillergids tot thriller van het jaar werd uitgeroepen. Door het Britse dagblad The Times wordt hij zelfs een van de scherpzinnigste schrijvers ter wereld genoemd. Zijn boeken worden inmiddels in vijfentwintig talen vertaald. Het geschenkboekje De vrouw in de blauwe mantel is een uitgave in het kader van de Spannende Boekenweken 2017.

Bij het uitkijkpunt op Sir Lowry's Pass wordt, op een muurtje, het lichaam van een vrouw gevonden. Ze is geheel ontkleed en blijkt met bleekwater overgoten te zijn. Omdat niemand deze al 96 uur oude zaak op zich wil nemen, worden de rechercheurs Bennie Griessel en Vaughn Cupido van de afdeling Ernstige Delicten (De Valken) met het onderzoek belast. Door de pers wordt het inmiddels de zaak van het Gebleekte Lijk genoemd en er zijn nog maar weinig aanwijzingen die tot een snelle oplossing van deze moord kunnen leiden. En weten de twee rechercheurs ook niet beter.

Het eerste hoofdstuk, waarvan je als lezer de indruk krijgt dat het zich in een andere eeuw afspeelt, zorgt al meteen voor de broodnodige spanning. Behalve dat je je afvraagt waar het verhaal, dat in feite nog echt goed op gang moet komen, naartoe gaat, heeft het snelheid en roept het een aantal vragen op. De antwoorden worden in de loop van het korte verhaal gegeven en realiseer je je dat het uitermate knap van Meyer is om in een beperkt aantal bladzijden, en dus woorden, een compleet, spannend en boeiend verhaal te schrijven.

Wie de rechercheurs Griessel en Cupido kent uit een aantal andere boeken van de auteur herkent de heerlijke, humorrijke en ook wel eens sarcastische dialogen tussen de twee. Is dit niet het geval, dan kan De vrouw in de blauwe mantel een mooie kennismaking met het Valkenduo zijn. Niets hoeft namelijk in de weg te staan om de reguliere boeken van Meyer eerst te lezen. Ja, beide politiemannen zijn vaste personages en er zijn summiere verwijzingen die doen vermoeden dat je wat mist als je niet op de hoogte bent van de persoonlijke omstandigheden van de twee. Toch is dit geschenkboekje uitstekend afzonderlijk van de andere te lezen.

Een aardige bijkomstigheid is dat Meyer, hij wilde aan het boekje een Nederlands tintje geven, een schilderij van de zeventiende-eeuwse schilder Carel Fabritius een belangrijke rol in het boekje gegeven heeft. Het verhaal, dat zich uiteraard in Zuid-Afrika afspeelt, is met dit Nederlandse sausje een prima in typisch Deon Meyer-stijl geschreven boekje. En daar is helemaal niets mis mee.