Novelle die leuk tijdverdrijf biedt

Als kind was Patrick Rothfuss en fervent lezer en op een bepaald moment bedacht hij om zelf een boek te gaan schrijven. Dit ging echter niet zonder slag of stoot, want, hoewel het schrijven ervan geen probleem was, werd zijn eerste fantasyroman, The song of flame and thunder, door diverse uitgeverijen geweigerd. Hij wijzigde deze titel in The name of the wind, (De naam van de wind, 2010) dat na meer aanpassingen uiteindelijk in 2007 wel werd uitgebracht. In 2024 verscheen Het smalle pad van verlangen, een novelle rond het personage Bast, die bekend is uit een van zijn eerdere boeken.

Deze jonge fae uit het dorpje Newarre werkt als hulpje in Herberg de Wegsteen. In zijn vrije tijd zoekt hij zijn heil in het plaatsje en op een nabijgelegen heuvel, waar hij meestal onder de zogenoemde Bliksemboom zit. Hier geeft hij jonge kinderen advies of lost hij één of meer problemen voor hen op. Het enige dat hij hiervoor terugverlangt, is dat ze hem een gunst verlenen. Eén jongen, Rijk, is naar hem op zoek, maar Bast gaat hem liever uit de weg. Toch ontmoeten ze elkaar, blijkt eerstgenoemde een verzoek te hebben dat niet genegeerd kan worden en krijgt Bast met een onverwacht probleem te maken.

Zoals de auteur in zijn voorwoord al aangeeft, is deze novelle een sterk veranderde en uitgebreide versie van The lightning tree, dat destijds werd opgenomen in de verhalenbundel Rogues. Desondanks bevat dit verhaal in zijn huidige vorm nog steeds niet zo heel veel tekst. Het gevolg daarvan is dat Bast, het belangrijkste personage, behoorlijk oppervlakkig blijft. De lezer komt in feite betrekkelijk weinig over hem te weten. Ongetwijfeld zal het ermee te maken hebben dat hij in de reeds verschenen delen van de kronieken van Kvothe een rol had, dus de volger van die serie zal hem beter kennen. Het is daarom verstandig eerst die boeken te lezen, alleen al om te voorkomen dat je het gevoel hebt een stukje voorgeschiedenis te missen. Toch komt je wel iets over hem te weten, al blijft het beperkt tot enkele algemeenheden.

Meteen in het begin van het boek word je enigszins nieuwsgierig gemaakt, temeer omdat je, door de openingszin, het vermoeden hebt dat Bast uit de herberg wegvlucht. Daar neemt de auteur de lezer bij de neus – misschien bedoeld, misschien niet – want de bedoelingen van de jongeman, wiens leeftijd overigens onbekend blijft, blijken geheel anders te zijn. Al snel krijg je een globaal beeld van Bast en wat hij op die ene uitgelichte dag uit zijn leven uitvoert. Hier gaat de auteur over het algemeen niet zo heel diep op in, maar als Rijk ten tonele verschijnt verandert dit in geringe mate, want dan gaat hij iets uitvoeriger op bepaalde zaken in.

Aan de schrijfstijl van de auteur moet je even wennen, ten dele gevoed door de soms merkwaardige terminologie die een fantasyroman eigen is. Zodra de gewenning is aangeslagen en je doorgrondt wat met bijvoorbeeld een trekking, span of embril bedoeld wordt, loopt het lezen van de novelle tamelijk gesmeerd. Er zijn zelfs een paar momenten dat iets van spanning ontstaat. Je kunt je echter niet aan de indruk onttrekken dat het boek op de jongere lezer is gericht, voornamelijk door de manier van schrijven en het feit dat kinderen een belangrijke rol in het verhaal hebben. Rothfuss brengt de diverse scènes beeldend over, ofschoon de mooie illustraties waarmee de roman verrijkt is daar ook wel wat invloed op zullen hebben.

Of Het smalle pad van verlangen representatief is voor het andere werk van de auteur is moeilijk te zeggen, maar het heeft er alle schijn van dat dit niet het geval is. De novelle biedt al met al wat leuk tijdverdrijf, maar heel veel moet de eventueel geïnteresseerde lezer er niet van verwachten.