Abacadabra, maar ik heb het natuurlijk niet begrepen.

Coetzee zei over dit boek 'Passie en kracht kenmerken deze verfijnde zedenschets'.
Elders is het boek een filosofische roman genoemd.

De hoofdpersoon is een operazanger die in contact komt met drie mensen die bij elkaar horen. Er ontwikkelt zich een ingewikkelde vierhoeksrelatie. Geen vier gewone mensen, nee, excentrieke personen die voor mij niet geloofwaardig zijn. Nu hoeft dat ook niet beslist maar wat aanknopingspunten hebben met de personages van een boek veraangenaamt het lezen. Nu hoef ik ook niet beslist veraangenaamd te worden maar het is me in dit boek wel erg moeilijk gemaakt. Als voorbeelden twee fragmenten:

blz 47
En toch verzet ik me ertegen jullie alles te vertellen. Een arme tenor die bang is om zijn eigen verhaal of zijn eigen dromen te vertellen, alsof het gebruik van woorden in plaats van tekst, van niet voorgeschreven woorden, van verzonnen zinnen in plaats van reeds geschreven, geleerde, gememoreerde en gerepeteerde teksten, zijn machtige stem, die tot nu toe alleen de recitatieve stijl heeft gehanteerd, zou verlammen. Het valt me zwaar te praten zonder libretto.

blz 137
Maar in deze hele droom........is er sprake geweest van een vermenging van intentie en onopzettelijkheid, alsof de intentie zich alleen maar had hoeven te vertonen, aan te kondigen, in embryonale staat te melden of heel even te verschijnen, om omstandigheden op te roepen die de nauwelijks zichtbare of door haar geïnsinueerde plannen of wensen mogelijk maakten ( of die het voortbestaan van die imminente intentie mogelijk maakten ) en die niet voortvloeiden uit mijn pas ontstane en nooit bekrachtigde wens om ze te verwezenlijken.

Ik weet niet hoe anderen dit lezen maar ik begrijp hier niets van en ik begrijp ook niet waarom de schrijver zich zo moeilijk uitdrukt. Deze twee aanhalingen staan niet op zichzelf. Het grootste deel van dit boek bestaat uit dit soort ingewikkelde formuleringen.
Desondanks heb ik het boek helemaal uitgelezen. Beetje masochist ben ik wel. Ik wilde erachter komen of ik op den duur zou snappen wat de schrijver me wil vertellen, maar helaas.

Javier Marías schreef dit boek in 1986. In Nederland verscheen het in 1991 met een tweede druk in 2019.
Aline Glastra van Loon heeft de vertaling voor haar rekening genomen, voorwaar geen peuleschil!
De schrijver overleed vorig jaar september,
Ik heb geen andere recensies kunnen vinden. Ik heb ze gezocht om wat houvast te vinden bij het schrijven van deze recensie. Ik ben zo benieuwd wat Marías me eigenlijk wil vertellen. Nu kom ik niet verder dan één ster.