Spannend, sfeervol en origineel

Toen ik begon in Het zigzag meisje van Elly Griffiths, moest ik eerlijk gezegd even wennen. Het verhaal start meteen met een bizarre moordzaak in Brighton, 1950: een meisje wordt in drieën gesneden teruggevonden, alsof ze slachtoffer is geworden van een mislukte goocheltruc. Rechercheur-inspecteur Edgar Stephens vermoedt dat er een link is met de beroemde illusie “Het zigzag meisje”. Vanaf dat moment wist ik: dit gaat geen standaard detective worden.

In het begin vond ik het wel lastig om de verhaallijnen van Edgar en illusionist Max Mephisto uit elkaar te houden. Ze hebben een gedeeld verleden; samen waren ze tijdens de oorlog onderdeel van de geheime eenheid de Magic Men, die met trucs en illusies de vijand misleidde; maar het duurde even voordat ik daar goed grip op kreeg. Gelukkig viel alles naarmate het verhaal vorderde mooi samen en begon ik juist de wisselwerking tussen die twee personages steeds meer te waarderen.

Wat mij vooral aansprak, was de manier waarop Elly Griffiths de sfeer van naoorlogs Brighton tot leven brengt. Je voelt de stad die nog in de schaduw van de oorlog staat, maar tegelijk bruist van theaters, illusies en variété. Die tegenstelling vond ik heel sterk en maakte dat ik me echt in die tijd waande.

En dan het plot zelf: verrassend, origineel en gewoon heel goed bedacht. Het deed me geregeld denken aan de film The Prestige (2006), die ook speelt met illusie, rivaliteit en geheimen uit het verleden.

Al met al begon het boek wat langzaam voor mij, maar uiteindelijk bleef ik geboeid tot het einde. Het zigzag meisje is spannend, sfeervol en origineel – een verhaal dat laat zien hoe verleden en illusie elkaar op onverwachte manieren kunnen kruisen.