Ik had het boek het liefst twee keer zo dik gehad

Altijd weer spannend, zo’n boek lezen dat door iedereen bejubeld wordt; verwachtingen torenhoog, de lat bijna onhaalbaar. Maar eerlijk is eerlijk: Barbara Kingsolver maakt het helemaal waar. Demon Copperhead is rauw, grappig, pijnlijk mooi en bovenal ontzettend menselijk.

Het verhaal volgt Damon Fields – bijgenaamd Demon Copperhead – een jongen met knalrood haar, een pittig karakter en een flinke portie pech. Opgegroeid in een trailer in de bergen van Appalachia, met een verslaafde moeder en weinig tot geen vangnet, belandt hij van het ene pleeggezin in het andere. De ene plek nog ellendiger dan de vorige; kinderarbeid, verwaarlozing, mishandeling. En dan is daar ook nog de opiatencrisis die als een donkere wolk boven zijn jeugd hangt.

Toch is het geen boek waar je depressief van wordt. Demon is scherp, geestig en vindingrijk. Je leeft met hem mee, je lacht, je vloekt, je hoopt. De personages zijn zó goed neergezet; je wilt sommigen omhelzen en anderen door elkaar schudden. En ondanks alles blijft Demon vechten.

Er zit veel verdriet in dit verhaal, maar ook momenten van schoonheid, vriendschap en onverwachte tederheid. Barbara Kingsolver schrijft zonder sentiment, maar met voelbare compassie. Ze laat zien hoe mensen blijven doorgaan, zelfs als alles tegenzit; zonder het te romantiseren, maar ook zonder het op te geven.

Ik had het boek het liefst twee keer zo dik gehad; je wil Demon niet loslaten. Laat je alsjeblieft niet afschrikken door de dikte van het boek!