Lezersrecensie
Dit boek voelt als een sterkte start van een serie, eentje waar ik met plezier in ben meegegaan.
Een moord in november van Simon Mason opent met een klassiek misdaadelement: een dode vrouw op een universiteitsterrein, maar voelt dankzij de setting meteen anders dan veel thrillers die ik eerder las. Simon Mason schetst het moordonderzoek scherp en overzichtelijk. Het plot draait om twee totaal verschillende rechercheurs die worden gedwongen samen te werken terwijl er steeds meer verbanden opduiken tussen de universiteit, een mysterieuze bezoeker uit het Midden-Oosten en een zeldzaam religieus manuscript. De manier waarop die lijntjes langzaam samenkomen, maakt het verhaal inhoudelijk sterk en houdt de spanning op peil.
Wat mij vooral aansprak, is hoe vanzelfsprekend de sfeer van Oxford het verhaal draagt. De combinatie van donkere gangen, herfstwind en dat typische? academische gevoel; het werkte voor mij verrassend goed. Ik merkte dat ik echt genoot van de rustige opbouw van die wereld, alsof ik zelf even door de universiteitsgebouwen liep. Misschien is dit wat mensen met dark academia bedoelen; als dat zo is, smaakt het voor mij absoluut naar meer!
De personages zijn daarnaast een groot pluspunt. Ryan, met zijn rauwe achtergrond, voelt levensecht, soms bot, soms verrassend scherp en ik vond mezelf steeds vaker met hem meeleven. Zijn relatie met Ryan junior gaf het verhaal nog een extra laag.
Ray vormt een sterk contrast, en precies dat contrast werkt; hun frictie is geloofwaardig, soms vermakelijk en zorgt voor veel dynamiek in scènes die anders vrij standaard hadden kunnen zijn. De diversiteit in karakters vond ik verfrissend. Vooral omdat Mason dit niet gebruikt als versiering, maar als motor voor conflicten en perspectiefverschillen.
Dit boek voelt als een sterkte start van een serie, eentje waar ik met plezier in ben meegegaan. Ik ben oprecht benieuwd waar Simon Mason het duo hierna heen stuurt. Er zit genoeg potentie in zowel de setting als de thematiek om nog veel dieper te gaan. Ik kijk er echt naar uit om het vervolg op te pakken
Wat mij vooral aansprak, is hoe vanzelfsprekend de sfeer van Oxford het verhaal draagt. De combinatie van donkere gangen, herfstwind en dat typische? academische gevoel; het werkte voor mij verrassend goed. Ik merkte dat ik echt genoot van de rustige opbouw van die wereld, alsof ik zelf even door de universiteitsgebouwen liep. Misschien is dit wat mensen met dark academia bedoelen; als dat zo is, smaakt het voor mij absoluut naar meer!
De personages zijn daarnaast een groot pluspunt. Ryan, met zijn rauwe achtergrond, voelt levensecht, soms bot, soms verrassend scherp en ik vond mezelf steeds vaker met hem meeleven. Zijn relatie met Ryan junior gaf het verhaal nog een extra laag.
Ray vormt een sterk contrast, en precies dat contrast werkt; hun frictie is geloofwaardig, soms vermakelijk en zorgt voor veel dynamiek in scènes die anders vrij standaard hadden kunnen zijn. De diversiteit in karakters vond ik verfrissend. Vooral omdat Mason dit niet gebruikt als versiering, maar als motor voor conflicten en perspectiefverschillen.
Dit boek voelt als een sterkte start van een serie, eentje waar ik met plezier in ben meegegaan. Ik ben oprecht benieuwd waar Simon Mason het duo hierna heen stuurt. Er zit genoeg potentie in zowel de setting als de thematiek om nog veel dieper te gaan. Ik kijk er echt naar uit om het vervolg op te pakken
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Laura
Gesponsord
Claire’s nieuwe leven wankelt wanneer haar verleden zich opnieuw aandient, en de zoektocht naar haar verdwenen zusje onthult een waarheid die gevaarlijker is dan elke leugen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
