Een debuutroman van universele waarde

Ze schreef maar één boek dat gepubliceerd werd tijdens haar leven, maar door de jaren heen is het uitgegroeid tot een all-time klassieker van de Amerikaanse literatuur: To Kill a Mockingbird, geschreven door Harper Lee.

Vox.com-verslaggever Phil Edwards zegt het een overschat boek te vinden, dat het boek de iconische status vooral heeft te danken aan de introductie van het paperback-formaat. En hoewel daar vast een kern van waarheid in zit, heeft het boek naar mijn mening ook de iconische status verdiend omdat het een uitstekende (en hoogst vermakelijk ook, vanwege het kinderlijke perspectief van de hoofdpersoon) roman is met een urgentie die vandaag de dag nog steeds relevant is.

De zesjarige Jean Louise “Scout” Finch groeit met haar broer Jeremy (hij noemt zichzelf Jem) en hun alleenstaande vader, de advocaat Atticus Finch, in een afgelegen gehuchtje in het steng-gesegregeerde Alabama van de jaren ‘30. Het boek staat bol van de humor en zorgzaamheid, maar kaart ook grote thema’s als (institutioneel) racisme en justitiële dwalingen aan. Door het ik-perspectief van Scout werd ik meegezogen in haar onschuld en oprechte verbazing hoe wreed mensen - of ze nu zwart zijn of wit - met elkaar omgaan.

Wat achterbleef na het omslaan van de laatste bladzijde was een gevoel van warmte. To Kill a Mockingbird is een hoopvolle roman, eentje waarin ondanks het geweld en het verdriet een positieve kijk op de wereld wordt aangewakkerd. Harper Lee schreef niet veel, maar met haar debuutroman heeft ze iets geschreven van universele waarde.