Wederom sterk deel in een serie vol sterke personages

De Amerikaanse Liz Tomforde is auteur van romance boeken. In 2024 verscheen haar werk voor het eerst in Nederlandse vertaling. Dit is Mile high, het eerste deel in de vijfdelige “Windy City” serie die zich afspeelt in de topsportwereld van Chicago. Deze boeken zijn los van elkaar te lezen, maar zijn wel met elkaar verbonden. Inmiddels zijn we in Nederland alweer toe aan het vierde deel, Play along. In tegenstelling tot de voorgaande boeken is de vertaling ditmaal verzorgd door Hanneke van Zoest.

Isaiah Rhodes lijkt zijn leven helemaal voor elkaar te hebben. Hij speelt samen met zijn oudere broer Kai in het beste honkbalteam van Chicago en hij heeft een neefje op wie hi stapelgek is. Alleen in de liefde wil het nog niet zo lukken. Hij heeft al langer een oogje op de onbereikbare Kennedy Kay, die al jaren wordt gekleineerd door haar seksistische baas. Ze staat op het punt om volgen seizoen haar droombaan bij een ander honkbalteam in de wacht te slepen, maar ze moet dit seizoen in Chicago nog wel even netjes afmaken. Hier horen een wilde nacht in Las Vegas en de ochtend daarna wakker worden met een kater en een trouwring om haar vinger dus niet bij. En die speler van het team dat naast haar in bed ligt is vanaf nu haar echtgenoot. Het pasgetrouwde stel besluit te doen of ze al lang trouwplannen hadden en tot het einde van het honkbalseizoen getrouwd te blijven. Dan kan Kennedy haar droombaan accepteren en heeft Isaiah ondertussen de tijd om haar te doen inzien dat ze het perfecte koppel vormen. Eitje, toch?

Net als in de rest van de serie vertelt Tomforde het verhaal afwisselend vanuit Kennedy en Isaiah waardoor je hen beide goed leert kennen. Deze personages lijken in eerste instantie totaal niet bij elkaar te passen, maar gaandeweg verandert dit en wordt de chemie duidelijk voelbaar. Isaiah lijkt weinig serieus te nemen in het leven, hij staat bekend als de clown van het team. Hierdoor kan hij behoorlijk op de irritatie werken. Er blijkt heel wat onder deze façade te zitten en dit heeft de auteur goed weer weten te geven. In werkelijkheid is Isaiah onzeker vanwege gebeurtenissen uit het verleden. Hij is echt van een aantal dingen wel zeker: zijn broer Kai, zijn neefje Max en zijn vrouw Kennedy. Hij vecht als een leeuwin voor haar, ook al wil Kennedy hier weinig van weten. Isaiah is onzeker over zijn toekomst met haar, hij is bang haar te verliezen en stelt alles in het werk om haar zich veilig te laten voelen. Dit is nodig, want net als Isaiah heeft Kennedy het nodige te verstouwen gehad. Haar verleden ging niet over rozen en dit laat zijn sporen na. Ze komt kil en afstandelijk over, duidelijk gewend om haar eigen boontjes te doppen en alles maar te laten gebeuren. Geen aandacht vragen of opeisen is haar motto. Naarmate het verhaal vordert en ze steeds meer tijd doorbrengen zie je bij beide de sporen van het verleden vervagen.

De groei van de personages is hetgeen waar dit boek op leunt. Het verhaal is karakter gestuurd en maakt de plot ondergeschikt. Deze is vrij voorspelbaar omdat het vooraf al duidelijk is dat de tijdsperiode slechts één honkbalseizoen beslaat. Het schema van wedstrijden en reizen wort dan ook nauwgezet gevolgd. Dit past goed in het tijdsframe waarin de personages zich moeten ontwikkelen. Zoals het een goede romance betaamd doen ze dit ook. Hierdoor groeien deze ietwat afstandelijke hoofdpersonages uit tot karakters die de rol van hoofdpersoon wel past. De romantische relatie neemt de tijd om tot bloei te komen, maar als deze diesel eenmaal op gang komt is hij niet meer te stoppen. Als lezer blijf je nieuwsgierig naar de ontwikkeling van Kennedy en Isaiah op individueel vlak, maar ook naar die van hun relatie.

Door de vlotte en toegankelijke schrijfstijl van de auter, die overigens helemaal binnen het genre past, wordt je direct geïntrigeerd en laat het boek je niet meer los tot je het dichtslaat. De keuze voor een andere vertaler is wel een minpuntje, want dit is te merken. In tegenstelling tot de eerdere delen in deze serie leest dit boek wat stroever.

Play along van Liz Tomforde is wederom een sterk deel in de “Windy City” serie. Ondanks dat alle boeken los te lezen zijn, is het wel leuker om ze op volgorde te lezen. Alle personages uit de eerdere boeken komen in dit deel terug, maar ook andersom. Je leert andere hoofdpersonages al eerder kennen als bijfiguren. Wederom bespreekt de auteur heftige onderwerpen waardoor de personages en daarmee automatisch ook het verhaal meer diepgang krijgen. De karakterontwikkeling staat centraal en de plot, waarin sport een grote rol speelt, is daar om hen hierin te ondersteunen. Deze gehele serie is voor lezers die op zoek zijn naar eer diepgang in hun romantische verhalen en die de studentikoze sport romances zijn ontgroeid.