Lezersrecensie
Mix van populaire titels die niet boven het maaiveld uitsteekt
De afgelopen jaren is er veel fantasy verschenen waarin een rol voor feeën was weggelegd. Deze boeken zijn stuk voor stuk populair. Begin 2025 schaarde The Rose Bargain, het debuut van Sasha Peyton Smith, zich in het rijtje van titels met een rol voor deze mythische wezens. Niet lang na de Engelse publicatie verscheen de Nederlandse vertaling verzorgd door Sandra C. Hessels. Dit boek wordt aanbevolen voor fans van De wrede prins van Holly Black en De selectie van kiera Cass. Dit is het eerste deel in een serie, het is nog niet bekend hoeveel boeken deze zal tellen.
Bij verschijning van dit boek was er internationaal veel hype. Men las het veelvuldig en was enthousiast. Het was dan ook opmerkelijk dat deze hype snel uit leek te doven. Eerlijk gezegd was ik het boek alweer vergeten, tot ik de Nederlandse editie weer voorbij zag komen. Doordat men zo enthousiast was, waren mijn verwachtingen hoog. De boeken waarmee het wordt vergeleken zijn nog steeds enorm populair, al ben ik er achteraf gezzien toch iets minder enthousiast over. Dit geldt zeker voor De selectie. Dit soort marketing vind ik dan ook gevaarlijk, want misschien waren mijn verwachtingen daardoor toch net iets te hoog.
London, 1848. Het balseizoen staat op het punt van beginnen, het evenement waar de Londense elite reikhalzend naar heeft uitgekeken. Alle burgers krijgen de kans om te onderhandelen met de onsterfelijke feeënkoningin en voor hun dochters wordt dit als het uitgelezen moment gezien om te onderhandelen over een uitzonderlijk talent waardoor ze makkelijker aanbidders kunnen strikken. Het talent om uitstekend piano te kunnen spelen in ruil voor hun gelukkigste jeugdherinnering bijvoorbeeld. Deze gunsten worden ook wel de rozengunsten genoemd. Ivy Benton mag dit jaar debuteren, maar juist nu veranderen de spelregels drastisch. Kroonprins Bram kiest dit seizoen een bruid en debutanten strijden om zijn hand. Een overwinning zou haar familie van de ondergang kunnen redden en haar zus kunnen bevrijden van de gevolgen van haar rozengunst. Lukt het Ivy om Brams hart te veroveren?
Ivy is een vrij gewoon meisje met weinig inhoud. Hierdoor is het ook moeilijk een connectie met haar te voelen. Het wordt snel duidelijk dat zij en haar oudere zus close zijn. Daarnaast lijkt de band tussen haar en haar ouders ook wel goed, hetzij iets afstandelijk. Gedurende het verhaal kom je hier weinig meer over te weten dan hetgeen in de eerste hoofdstukken duidelijk wordt. Dit maakt Ivy een vrij oppervlakkige hoofdpersoon. Voor een boek waarin gevoelens en een wedstrijdelement centraal staan is dit een gemiste kans, want dit bevordert de intrige niet. Ondanks dat alle overige kandidaten eveneens een eigen hoofdstuk krijgen, blijven zij ook niet in het geheugen hangen. Ze zijn er, maar voegen weinig toe. De band die Ivy met hen heeft wordt wel uitgelicht, maar ik voelde hier niets bij. Geen enkel personage beklijft.
Het feit dat de personages mij weinig doen, zorgt er automatisch voor dat dit ook voor de plot geldt. Deze verloopt vrij voorspelbaar, iets dat je van een boek dat zich in 1848 afspeelt wel kunt verwachten. Het is het balseizoen, de plek waar meisjes in die tijd naar de hand van een echtgenoot dingen. Dit doet heel erg aan Bridgerton denken, terwijl de wedstrijd inderdaad past bij De selectie. De setting zelf past dan weer bij De wrede prins. Het is Londen, maar tegelijkertijd ook weer niet. De stad – en Engeland in zijn geheel – is afgesneden van de buitenwereld. Frankrijk is voor de burgers in dit Engeland alleen maar een vreemd woord, geen land dat ze ooit hebben gezien. Dit is wel interessant en ik heb het gevoel dat hier in de vervolgdelen meer mee gedaan wordt. Het is ook de hoop dat dit gebeurt met enkele ongeloofwaardigheden in het verhaal, want hoe kan het dat een keurig elite meisje als Ivy uit het niets weet hoe ze een wapen moet hanteren? Tevens voegen de rozengunsten niet echt iets toe en dat is zonde gezien dit element nu slechts bestaat zonder veel functie te hebben.
Vanwege eerdergenoemde voorspelbaarheid weet het boek niet erg te intrigeren. Toch blijf je doorlezen en dit heeft alles te maken met de schrijfstijl van de auteur. Deze is vlot en laat veel potentie zien. Naar het einde toe wordt de voorspelbaarheid van deze plot overboord gegooid. Hier gebeurt veel tegelijk en dit brengt de broodnodige spanning met zich mee. Tot dan toe was deze roman namelijk gewoontjes en saai. Dit einde maakt veel goed en maakt nieuwsgierig naar het vervolg.
The Rose Bargain van Sasha Peyton Smith is geen slecht debuut. De potentie van deze auteur is zichtbaar. De schrijfstijl is vlot, maar deze kan de oppervlakkige personages en de vrij voorspelbare plot niet verbloemen. De setting is intrigerend en het gevoel heerst dat dit slechts een opbouw is naar het vervolg. Naarmate het einde dichterbij komt neemt de spanning toe, iets dat broodnodig was. Hier lukte het dit boek eindelijk om intrigerend te zijn en nieuwsgierig te maken naar het vervolg. Heb je behoefte aan een fantasy die allerlei populaire boeken bij elkaar brengt en ben je fan van Bridgerton, De selectie of De wrede prins? Dan is dit boek geschikt voor jou.
Bij verschijning van dit boek was er internationaal veel hype. Men las het veelvuldig en was enthousiast. Het was dan ook opmerkelijk dat deze hype snel uit leek te doven. Eerlijk gezegd was ik het boek alweer vergeten, tot ik de Nederlandse editie weer voorbij zag komen. Doordat men zo enthousiast was, waren mijn verwachtingen hoog. De boeken waarmee het wordt vergeleken zijn nog steeds enorm populair, al ben ik er achteraf gezzien toch iets minder enthousiast over. Dit geldt zeker voor De selectie. Dit soort marketing vind ik dan ook gevaarlijk, want misschien waren mijn verwachtingen daardoor toch net iets te hoog.
London, 1848. Het balseizoen staat op het punt van beginnen, het evenement waar de Londense elite reikhalzend naar heeft uitgekeken. Alle burgers krijgen de kans om te onderhandelen met de onsterfelijke feeënkoningin en voor hun dochters wordt dit als het uitgelezen moment gezien om te onderhandelen over een uitzonderlijk talent waardoor ze makkelijker aanbidders kunnen strikken. Het talent om uitstekend piano te kunnen spelen in ruil voor hun gelukkigste jeugdherinnering bijvoorbeeld. Deze gunsten worden ook wel de rozengunsten genoemd. Ivy Benton mag dit jaar debuteren, maar juist nu veranderen de spelregels drastisch. Kroonprins Bram kiest dit seizoen een bruid en debutanten strijden om zijn hand. Een overwinning zou haar familie van de ondergang kunnen redden en haar zus kunnen bevrijden van de gevolgen van haar rozengunst. Lukt het Ivy om Brams hart te veroveren?
Ivy is een vrij gewoon meisje met weinig inhoud. Hierdoor is het ook moeilijk een connectie met haar te voelen. Het wordt snel duidelijk dat zij en haar oudere zus close zijn. Daarnaast lijkt de band tussen haar en haar ouders ook wel goed, hetzij iets afstandelijk. Gedurende het verhaal kom je hier weinig meer over te weten dan hetgeen in de eerste hoofdstukken duidelijk wordt. Dit maakt Ivy een vrij oppervlakkige hoofdpersoon. Voor een boek waarin gevoelens en een wedstrijdelement centraal staan is dit een gemiste kans, want dit bevordert de intrige niet. Ondanks dat alle overige kandidaten eveneens een eigen hoofdstuk krijgen, blijven zij ook niet in het geheugen hangen. Ze zijn er, maar voegen weinig toe. De band die Ivy met hen heeft wordt wel uitgelicht, maar ik voelde hier niets bij. Geen enkel personage beklijft.
Het feit dat de personages mij weinig doen, zorgt er automatisch voor dat dit ook voor de plot geldt. Deze verloopt vrij voorspelbaar, iets dat je van een boek dat zich in 1848 afspeelt wel kunt verwachten. Het is het balseizoen, de plek waar meisjes in die tijd naar de hand van een echtgenoot dingen. Dit doet heel erg aan Bridgerton denken, terwijl de wedstrijd inderdaad past bij De selectie. De setting zelf past dan weer bij De wrede prins. Het is Londen, maar tegelijkertijd ook weer niet. De stad – en Engeland in zijn geheel – is afgesneden van de buitenwereld. Frankrijk is voor de burgers in dit Engeland alleen maar een vreemd woord, geen land dat ze ooit hebben gezien. Dit is wel interessant en ik heb het gevoel dat hier in de vervolgdelen meer mee gedaan wordt. Het is ook de hoop dat dit gebeurt met enkele ongeloofwaardigheden in het verhaal, want hoe kan het dat een keurig elite meisje als Ivy uit het niets weet hoe ze een wapen moet hanteren? Tevens voegen de rozengunsten niet echt iets toe en dat is zonde gezien dit element nu slechts bestaat zonder veel functie te hebben.
Vanwege eerdergenoemde voorspelbaarheid weet het boek niet erg te intrigeren. Toch blijf je doorlezen en dit heeft alles te maken met de schrijfstijl van de auteur. Deze is vlot en laat veel potentie zien. Naar het einde toe wordt de voorspelbaarheid van deze plot overboord gegooid. Hier gebeurt veel tegelijk en dit brengt de broodnodige spanning met zich mee. Tot dan toe was deze roman namelijk gewoontjes en saai. Dit einde maakt veel goed en maakt nieuwsgierig naar het vervolg.
The Rose Bargain van Sasha Peyton Smith is geen slecht debuut. De potentie van deze auteur is zichtbaar. De schrijfstijl is vlot, maar deze kan de oppervlakkige personages en de vrij voorspelbare plot niet verbloemen. De setting is intrigerend en het gevoel heerst dat dit slechts een opbouw is naar het vervolg. Naarmate het einde dichterbij komt neemt de spanning toe, iets dat broodnodig was. Hier lukte het dit boek eindelijk om intrigerend te zijn en nieuwsgierig te maken naar het vervolg. Heb je behoefte aan een fantasy die allerlei populaire boeken bij elkaar brengt en ben je fan van Bridgerton, De selectie of De wrede prins? Dan is dit boek geschikt voor jou.
1
Reageer op deze recensie
