Lezersrecensie
Potentie is al duidelijk zichtbaar in debuutroman
Het valt mij de laatste tijd op dat oudere boeken van sommige auteurs plots naar het Nederlands worden vertaald. Slammed van Colleen Hoover is hier een goed voorbeeld van. De originele publicatie dateert al uit 2012, maar deze zomer werd het pas vertaald. Ik had mijn interesse in dit boek eigenlijk al verloren omdat ik bijna al het nieuwere werk van deze auteur al had gelezen. Toch bleef ik nieuwsgierig, dus toen het boek eenmaal verscheen besloot het ik het toch op te pakken. Is dit net zo’n emotionele rollercoaster als haar andere boeken?
Voor ik begon met lezen had ik niet hele hoge verwachtingen. Ik besloot eigenlijk zo veel mogelijk zonder verwachtingen in dit boek te duiken. Omdat dit de debuutroman van deze auteur is en ik al recentere boeken heb gelezen, vind ik het niet eerlijk om met de kennis van nu in het werk van toen te duiken. Ik hoopte er wel op dat dit boek al de emotionele laag zou hebben waar Hoover zo bekend om is.
Dit verhaal gaat over Layken en Will. Na de plotselinge dood van haar vader verhuisd Layken met haar jongere broertje en moeder naar haar moeders geboorteplaats in Michigan. Hier heeft ze helemaal geen zin in. Direct na aankomst komt haar broertje de overbuurjongen tegen en de twee zijn direct onafscheidelijk. Die buurjongen blijkt nog een oudere broer te hebben, Will. Al snel vallen Layken en Will voor elkaar. Alleen zet een schokkende ontdekking hun band op het spel. Weten ze zich hieruit te redden?
Eerlijk gezegd had ik moeite met de manier waarop layken en Will voor elkaar vallen. Ik snap dat het helemaal in de tijdgeest past, want in 2012 was instalove nog heel normaal. Hierdoor merkte ik wel dat het boek wat “achterhaald” is, want nu kan dit echt niet meer. In deze tijd vinden lezers het irritant en het is ook eigenlijk best wel toxic soms. Het is gewoon een hele oude trope die wel bij dit boek past, maar waar ik, en velen met mij, klaar mee zijn. Verder vond ik dat er weinig in deze twee personages zit, ze komen redelijk oppervlakkig over. Ook voelde ik de chemie niet. Wat dat betreft is de auteur zeker gegroeid in haar schrijven.
Wat wel al zichtbaar is, is het handelsmerk van Hoover. De schrijfstijl van dit boek is vlot en je wordt direct het verhaal in getrokken. Ondanks dat ik niet veel heb met de personages wordt je toch geboeid en wil je door blijven lezen. Je wilt wel weten hoe het Layken en Will vergaat en als je dit in je debuutroman al voor elkaar krijgt, wordt je vast een hele grote. Dat is inmiddels al ruimschoots bewezen.
Het verhaal van Slammed laat de potentie van Hoover eveneens zien. Hoewel de verhaallijn vrij basaal is komt de emotionele laag al wel naar voren. Het heeft alleen nog niet het niveau van haar huidige boeken, maar tohc wist het mij te intrigeren. Het heeft me niet volledig weten te raken, maar genoeg om door te willen blijven lezen. Wat ik wel jammer vond was dat de onthulling over Will minder schokkend bleek te zijn dan ik had verwacht. Een andere onthulling in het verhaal vond ik dan weer wat aangrijpender. Ondanks deze momenten wisten Layken en Will weinig sympathie bij mij op te wekken, ondanks dat ik wilde weten hoe het hen zou vergaan. Het enige waar ik weinig van begreep is slam poetry en dat zal ik denk ik ook nooit begrijpen. Ik heb daar niets mee namelijk. De keuze om de originele slams te laten staan snap ik, maar daardoor stonden sommige zinnen dubbel in het verhaal. Tijdens de originele slams gebeurde er namelijk nog meer en dat werd wel vertaald. Dit werd dan weer herhaald tijdens de vertaling van de slams. Dat vond ik af en toe wel jammer, maar nogmaals, ik snap de keuze.
Slammed van Colleen Hoover is een interessante debuutroman waarbij de potentie van de auteur al duidelijk zichtbaar is. Ik merkte wel dat ze inmiddels gegroeid is en dat dit boek daardoor wat minder met mij deed. Ik raakte emotioneel niet echt betrokken bih het verhaal. Toch wist het mij genoeg te boeien om door te willen lezen. Ik weet alleen niet of het mij genoeg heeft kunnen intrigeren om de vervolgdelen eveneens op te pakken.
Voor ik begon met lezen had ik niet hele hoge verwachtingen. Ik besloot eigenlijk zo veel mogelijk zonder verwachtingen in dit boek te duiken. Omdat dit de debuutroman van deze auteur is en ik al recentere boeken heb gelezen, vind ik het niet eerlijk om met de kennis van nu in het werk van toen te duiken. Ik hoopte er wel op dat dit boek al de emotionele laag zou hebben waar Hoover zo bekend om is.
Dit verhaal gaat over Layken en Will. Na de plotselinge dood van haar vader verhuisd Layken met haar jongere broertje en moeder naar haar moeders geboorteplaats in Michigan. Hier heeft ze helemaal geen zin in. Direct na aankomst komt haar broertje de overbuurjongen tegen en de twee zijn direct onafscheidelijk. Die buurjongen blijkt nog een oudere broer te hebben, Will. Al snel vallen Layken en Will voor elkaar. Alleen zet een schokkende ontdekking hun band op het spel. Weten ze zich hieruit te redden?
Eerlijk gezegd had ik moeite met de manier waarop layken en Will voor elkaar vallen. Ik snap dat het helemaal in de tijdgeest past, want in 2012 was instalove nog heel normaal. Hierdoor merkte ik wel dat het boek wat “achterhaald” is, want nu kan dit echt niet meer. In deze tijd vinden lezers het irritant en het is ook eigenlijk best wel toxic soms. Het is gewoon een hele oude trope die wel bij dit boek past, maar waar ik, en velen met mij, klaar mee zijn. Verder vond ik dat er weinig in deze twee personages zit, ze komen redelijk oppervlakkig over. Ook voelde ik de chemie niet. Wat dat betreft is de auteur zeker gegroeid in haar schrijven.
Wat wel al zichtbaar is, is het handelsmerk van Hoover. De schrijfstijl van dit boek is vlot en je wordt direct het verhaal in getrokken. Ondanks dat ik niet veel heb met de personages wordt je toch geboeid en wil je door blijven lezen. Je wilt wel weten hoe het Layken en Will vergaat en als je dit in je debuutroman al voor elkaar krijgt, wordt je vast een hele grote. Dat is inmiddels al ruimschoots bewezen.
Het verhaal van Slammed laat de potentie van Hoover eveneens zien. Hoewel de verhaallijn vrij basaal is komt de emotionele laag al wel naar voren. Het heeft alleen nog niet het niveau van haar huidige boeken, maar tohc wist het mij te intrigeren. Het heeft me niet volledig weten te raken, maar genoeg om door te willen blijven lezen. Wat ik wel jammer vond was dat de onthulling over Will minder schokkend bleek te zijn dan ik had verwacht. Een andere onthulling in het verhaal vond ik dan weer wat aangrijpender. Ondanks deze momenten wisten Layken en Will weinig sympathie bij mij op te wekken, ondanks dat ik wilde weten hoe het hen zou vergaan. Het enige waar ik weinig van begreep is slam poetry en dat zal ik denk ik ook nooit begrijpen. Ik heb daar niets mee namelijk. De keuze om de originele slams te laten staan snap ik, maar daardoor stonden sommige zinnen dubbel in het verhaal. Tijdens de originele slams gebeurde er namelijk nog meer en dat werd wel vertaald. Dit werd dan weer herhaald tijdens de vertaling van de slams. Dat vond ik af en toe wel jammer, maar nogmaals, ik snap de keuze.
Slammed van Colleen Hoover is een interessante debuutroman waarbij de potentie van de auteur al duidelijk zichtbaar is. Ik merkte wel dat ze inmiddels gegroeid is en dat dit boek daardoor wat minder met mij deed. Ik raakte emotioneel niet echt betrokken bih het verhaal. Toch wist het mij genoeg te boeien om door te willen lezen. Ik weet alleen niet of het mij genoeg heeft kunnen intrigeren om de vervolgdelen eveneens op te pakken.
1
Reageer op deze recensie
