Geschiedenis gecombineerd met snelle actie

In 2020 nam de populariteit van Rick Riordan’s “Percy Jackson en de Olympiërs” serie een enorme vlucht. Ik had deze serie nog nooit gelezen en besloot dat toch maar te doen. Ik kocht de E-book box set van de origineel vijfdelige reeks en las het eerste en tweede deel in respectievelijk 2020 en 2021. De pauze die ik toen nam duurde vier jaar en het was eigenlijk omdat ik een proefabonnement op Nextory nam dat ik De vloek van de Titaan na al die tijd eens oppakte. Ik was op zoek naar een boek met weinig luisteruren omdat het proefabonnement gelimiteerd is. Daarnaast was ik toe aan iets makkelijks voor tussendoor. Ik begon dan ook zonder al te veel verwachtingen aan dit derde deel in het avontuur van Percy en zijn vrienden. Heeft dit deel voldaan aan de verwachtingen die ik wel had?

Het verhaal pakt de draad enkele maanden na de gebeurtenissen in De zee van monsters weer op. Vanwege een crisis worden Percy en zijn vrienden Grover, Annabeth en Thalia opgetrommeld voor een nieuwe queeste in Kamp Halfbloed. Ditmaal gaat het om een queeste die voor de winterzonnewende moet worden voltooid, wil iedereen het overleven. Dit doet geen afbreuk aan de sfeer, want deze blijft hetzelfde. Het is nu alleen een ander seizoen. Hierdoor zit je weer snel in het verhaal dat ook nog eens vlot wegleest. Dit komt door de korte hoofdstukken, de vlotte schrijfstijl van de auteur en de het makkelijke taalgebruik. Dit maakt dit boek zeer geschikt voor de doelgroep, de jeugdige lezer vanaf ongeveer tien jaar. Ondanks dat ik niet meer tot deze doelgroep behoor, vind ik de schrijfstijl ook prettig.

Desondanks weet deze serie mij toch niet zo in zijn greep te houden zoals deze dat bij andere lezers doet. Ik vind het niet slecht, maar ik merk dat deze verhalen, ondanks dat je veel leert over de Griekse goden en helden, mij niet genoeg meer weten te boeien. Dit ligt deels aan de personages en misschien zelfs wel aan de vertaling. Inmiddels is Percy Jackson veertien jaar oud, maar hij praat nog als een elfjarige. Dat strookt voor mij niet helemaal en doet afbreuk aan het leesplezier. Ook heb ik het idee dat Percy zich mondjesmaat ontwikkelt. Hoewel dit bij opgroeien hoort, had ik hier moeite mee. En dit kan gerust met mijn leeservaring te maken hebben, net als de communicatie tussen de personages met de vertaling te maken kan hebben. Ik heb de Engelse versie van dit boek niet gelezen, maar dit gevoel krijg ik er wel bij. Ik was hierdoor niet volledig ondergedompeld in dit avontuur en ik merkte dat ik het boek vooral snel uit wilde hebben. Dit zag ik van tevoren wel een beetje aankomen, dus ik was niet geheel verbaasd.

De vloek van de Titaan van Rick Riordan voldoet exact aan mijn verwachtingen. Het boek is niet dik en dor de toegankelijke schrijfstijl en korte hoofdstukken leest het makkelijk. Voor mij is de verhaallijn iets te voorspelbaar en gemakkelijk, maar de doelgroep van jeugdige lezers vindt dit weer een groot avontuur. Ik heb vooral moeite met de communicatie tussen de personages, deze is iets te kinderlijk voor hun leeftijd. Ik ga de rest van deze serie nog wel ooit eens lezen omdat ik de box heb, maar ik denk niet dat ik hierna nog verder wil gaan in dit universum.