Een harde wereld rond om ons

Nora Monsecour de vrouw achter de film Girl schreef samen met journaliste Anke Michiels het boek De weg naar me zelf.
Het boek verteld het verhaal van Nora die als Aaron geboren word samen met haar identieke tweelingsbroer Arno.

Nora is nog een kleuter als ze haar tweelingsbroer en haar ouders verteld dat ze een meisje is.Zoals ieder van ons gaat ze op zoek naar zichzelf alleen is haar weg moeilijker dan menig van ons.Lange tijd ziet ze haar leven als twee delen,voor en na de operatie maar ze ziet nu in dat er geen twee delen zijn alleen koste het veel tijd om dat in te zien.Ze lacht nu naar de toekomst,ze is niet langer bang voor het onbekende ,voor de liefde of om nieuwe mensen te ontmoeten.Ze is nu Nora,alleen Nora.
Dit is de weg Van Nora,danseres,transgender maar vooral van een vrouw.

Dit is het eerlijke verhaal van een kleine jongen die al heel vroeg weet dat dit niet het juiste lichaam is en luidkeels roept ik ben een meisje.
Ik werd al direct gegrepen door hoe Nora als kleuter al heel goed weet wat ze wil en alhoewel het hier wel heel belangrijk is hoe haar directe omgeving daarop positief reageert toch komen er veel opstakels op haar weg.Wat me mateloos irriteert is dat mensen die toch opgeleid zijn om te helpen hier serieus uit de bocht gaan.Zij die prediken dat pesten not done is geven hier zeker niet het goede voorbeeld.
Gelukkig zijn haar ouders,tweelingbroer ,familie en heel veel vrienden en kennissen wel breeddenkend en steunen ze haar.
Nora geeft veel persoonlijke en intieme informatie vrij maar die zijn voor ons als lezer wel belangrijk om een eerlijk verhaal te krijgen en een inkijk over hoe moeilijk haar weg was.Ik werd ook wel blij van de gelukkige momenten die ook haar ten deel vallen.
De personages in dit boek zijn zij die ook een deel van haar leven waren/zijn niemand is overbodig en was nodig om een zo waarheidsgetrouw beeld te krijgen.
Ik vind dit zo'n boek dat verplichte lectuur zou moeten zijn in scholen,jongeren moeten meer op de hoogte zijn want ook Nora verdiend een plek in onze hedendaagse wereld.
Je moet wel sympathie hebben voor Nora,ik werd zowel triest,als woedend maar ook blij met dit verhaal en dat heeft alles te maken met hoe de maatschappij is en hoe we dikwijls iets veroordelen dat we niet kennen maar ook dat er even goed wel begripvol gereageerd word.

Bedankt Nora voor je verhaal en nog veel succes in het leven.