Sal een sympathieke brompot

Xander Jongejan schreef eerder Het licht dooit en De tafel van Tarzan twee fantastische romans.
Sal is zijn nieuwste werk en ik verwacht er veel van want Xander vind Sal zijn beste verhaal.

Sal is een 103 jarige man die een leven in volledige eenzaamheid verkiest
Alleen Gennen komt bij hem over de vloer als poetshulp maar krijgt de raad zich niet aan hem te hechten anders vliegt ze buiten.
Eén keer per week bezoekt hij zijn zwijgzame buren voor de rest verkiest Sal zich alleen bezig te houden met het begrip tijd en de vogels in zijn tuin.

De schrijfstijl was weer heerlijk zoals we van Xander gewend zijn.
Zijn beschrijvingen zijn beeldend ik zag Sal zittend aan zijn raam of staand in zijn tuin waar hij de vogels voert. Gennen en ook de buren worden in mijn brein van een beeld voorzien.
Sal is een heerlijke brombeer die elke storing in zijn leven hinderlijk vind.
Tachtig jaar geleden nam hij een beslissing en hij vind dat hij het leven dat hij leeft moet leven , alsof hij niet beter verdient of dit zeker denkt.

Er zijn behalve de boven vermelde personages nog alleen de man van de stamboom te vermelden om te weten wat hij aan het verhaal heeft toe te voegen raad ik je aan het verhaal te lezen.

Er zit een zekere spanning in dit verhaal want je leert gaande weg Sal's geheim te ontdekken.
Het verhaal zit vol grappige anekdotes en levenswijsheden.
Het einde laat zich raden en toch was de manier waarop ook verrassend het was evenwel niet storend hoe de auteur het heeft aangepakt dit is zijn handelsmerk.

Tot slot: Xander !!!!

Je legde de lat bijzonder hoog door te stellen dat Sal je beste verhaal is.
Daar ben ik het niet mee eens en dat komt misschien ook wel door jou uitspraak ik verwachtte er wellicht teveel van en die verwachting werd niet ingelost.
Maar......dat wil niet zeggen dat ik het verhaal slecht vond integendeel ik heb van de persoon Sal genoten en de leesclubvragen maakten van Sal een nog beter verhaal.