Dementie,het moment dat je,je persoonlijkheid verliest.

Lisa Genova is een Amerikaanse neurowetenschapper en auteur.
Ze word ziet het levenslicht op 22 november 1970.
Ze publiceerde zelf haar debuutroman Still Alice (2007), over een professor van Harvard University die de ziekte van Alzheimer in een vroeg stadium lijdt .
Het boek werd populair en werd verworven door Simon & Schuster ; het werd gepubliceerd in januari 2009 door Pocket Books (nu Gallery Books).
Er zijn meer dan 2,6 miljoen exemplaren in druk en het is vertaald in 37 talen.
Het werd gekozen als een van de dertig titels voor World Book Night 2013. Het boek werd in 2014 omgezet in een film en won de Academy Award voor beste actrice voor De veelgeprezen uitvoering van Julianne Moore als Alice Howland.

Genua heeft fictie geschreven over personages die te maken hebben met neurologische aandoeningen . Gallery Books publiceerde haar volgende drie romans, Left Neglected , Love Anthony en Inside the O'Briens , alle bestsellers van de New York Times .

Ik mis mezelf gaat over Alice die op haar 50tigste te horen krijgt dat ze lijd aan vroeg dementie.
Alice is een wetenschapper,docter in de psychiatrie.
Ze is op dat moment al 25jaar hoogleraar aan de universiteit Harvard.
Ze geeft lezingen over de hele wereld en dan Bam,op een dag komt ze thuis en ze besluit te gaan hardlopen en opeens staat ze daar en weet niet meer hoe ze moet thuis komen.
Alice herkent de gebouwen en de straatnamen komen haar bekent voor en toch weet ze niet langs welke kant ze haar woning vind.
Ook tijdens haar lezing eerder kan ze een bepaald woord niet in haar geheugen terug vinden.
Dit is het begin van veel kommer en kwel.
Alice maakt elke dag memo's die haar de belangrijke dingen moeten helpen herinneren,als ze de naam Eric leest weet ze plots niet meer waarom hij zo belangrijk is.
Eerst denkt ze nog dat ze in de menopauze is ze zoekt de symptomen op en ja hoor één ervan is vergeetachtig zijn.
Toch vertrouwd ze het niet en besluit naar de dokter te gaan.
Er worden allerlei testen gedaan en alhoewel Alice erna vermoed dat de uitslag bekend is wil de dokter toch nog een bijkomend onderzoek alvorens de diagnose bekend te maken.
Alice 's wereld stort in en ook haar echtgenoot John kan het maar moeilijk aanvaarden.
Alice was altijd een goed georganiseerd persoon,goed voorbereid voor colleges en lezingen,nu vergeet ze het onderwerp voor een college of dat ze naar een college of congres moet.
Ze kan het aan de universiteit nog een tijdje verbergen maar net omdat ze altijd zo punctueel en georganiseerd pietje precies was valt het op hoe slordig alles verloopt en dan komt de dag dat het onvermijdelijk is en ze haar werk niet meer kan doen.
Alice bereid zich voor tijdens haar goede momenten want ze wil haar man en kinderen niet tot last worden en op tijd afscheid nemen van het leven.Maar dit voornemen verdwijnt uit haar herinnering.
Alice leeft zonder veel herinneringen uit het verleden en zonder hoop op een toekomst,wat ze vandaag nog gedaan heeft is ze morgen vergeten.
Soms is dat heden mooi maar dikwijls verwarrend,zelfs beangstigend.
Alice's wereld valt uit elkaar en met dat van haar ook dat van haar echtgenoot en kinderen.

Ik mis mezelf heeft me diep geraakt,wat moet het vreselijk zijn om met deze ziekte om te gaan.
Te beseffen dat je jezelf gaat verliezen,alles waar jij voor staat.
Dit boek werd me aangeraden door een collega,zij had het gelezen en het had een serieuze indruk achtergelaten.
Ik besloot het boek te lezen oa omdat mijn grootvader ook alzheimer had en het net als bij Alice erfelijk kan zijn als je het gen hebt dat je erfelijk belast met deze ziekte.
Meerdere zussen van mijn mama hebben de ziekte gehad en bij bijna allemaal uitte de ziekte zich rond de 50tigste verjaardag.
Het was vreselijk te zien hoe een tante op een bepaald moment weer in het verleden leek te leven en dacht dat ze haar kinderen van school moest halen terwijl die al volwassen waren en zelf kinderen hadden.
Of hoe ze de nacht voor de dag verwisselde en begon rond te dolen.
Op een bepaald moment zat ze in een zaal waar gekaart word en ze wil zich beginnen uitkleden want ze denkt dat ze thuis is en het tijd is om te gaan slapen,zo pijnlijk.
Voor de mensen om haar heen was het vooral erg dat ze er al jaren niet meer echt was want de persoon die voor hen stond was al lang niet meer de echtgenote,mama,grootmoeder,zus of vriendin en zij zelf besefte het niet meer.
Ik mis mezelf omschrijft precies deze momenten.