Doorleefd familieverhaal

Eens om de zoveel tijd komt er een boek voorbij dat je vanaf de eerste bladzijde te pakken heeft. Leven na Leven van Kate Atkinson is zo'n boek. In deze roman leer je Ursula Todd kennen vanaf het prille begin: haar winterse geboortedag in 1910. Helaas overleeft ze de geboorte niet. Toch is dat niet meteen het einde van haar verhaal, want op de volgende pagina krijgt Ursula gewoon de kans om deze dag nog eens over te doen, en deze keer weet men wel haar nekje uit de greep van de navelstreng te bevrijden. Het leven gaat door, en Ursula blijft de dood in de ogen kijken. Zigzaggend tussen wereldoorlogen en foute metgezellen, leert Ursula in elk vers leven de valkuilen te omzeilen die haar de vorige keren fataal werden. Maar zal ze op die manier ook finaal de geschiedenis kunnen veranderen?

De structuur van Leven na Leven zit wonderlijk in elkaar. Elke levenscyclus geeft je meer informatie over Ursula en haar familie, waardoor je de Todds op termijn door en door lijkt te kennen. Elk nieuw leven levert een geheel nieuwe verhaallijn op, maar door terugkerende elementen en de aanwezigheid van de nuchtere Ursula, raak je de weg nooit kwijt. Aan elk detail is gedacht. Dit boek is meer dan 500 bladzijden lang, maar dat heeft me op geen enkel moment gestoord. En dat is een gigantisch compliment. Hoe vaak Ursula ook opnieuw begint, geen enkele alternatieve versie van haar bestaan heeft me verveeld of verward. Het maakte me enkel nieuwsgierig naar méér.

Extra bonus: Ursula en haar moeder strooien met quotes en verwijzingen naar de literatuur (zo passeren bijvoorbeeld Manderley en Mrs Danvers, en de zolderkamer van Mr Rochester de revue). Deze broodkruimels voor boekenliefhebbers zijn een fijne toevoeging aan het verhaal.