De schoonheid van nuance

Ik kan enkel bijdragen aan het bestaande enthousiasme rondom Het Moois Dat We Delen van Ish Ait Hamou. De auteur grijpt onze gepolariseerde maatschappij bij de kraag in zijn roman, en geeft door middel van personages Luc en Soumia een menselijk gezicht aan de discussies over migratie en racisme. Luc is een oudere, ietwat verbitterde man die zijn enkele jaren geleden zijn geliefde vrouw verloor, Soumia een jonge, Marokkaanse vrouw die na een lange afwezigheid terug op zoek moet naar haar eigen plekje in de wereld. In haar zoektocht naar een verse start, kruist haar weg met die van Luc. Zij is de laatste persoon waarvoor hij zijn deur en hart wil openen.

Deze twee perspectieven wisselen elkaar af en zijn geschreven met veel nuance, begrip, geduld en vergevingsgezindheid. Ondanks het bittere verloop van het verhaal, blijft zo toch vooral een hoopvolle boodschap nazinderen op het einde van de rit. Hamou heeft de toon van dit boek precies goed, en heeft me helemaal stil gekregen. Knap!