Katten en kosmosmetaforen

Maartje Wortel is een star. Ze slaagt er als geen ander in om je in elk van haar boeken mee te nemen op een literaire reis, waar bij momenten kop nog staart aan vast te knopen is, maar die je steeds vervuld achterlaat.

In Dennie is een Star maak je kennis met Ted. Ted is een jonge vrouw die op zoek gaat naar orde in de chaos. Of was het nu omgekeerd? Ze wordt door haar omgeving verweten niet in de werkelijk te leven, te vaak enkel vooruit of achteruit te kijken. “En dat zijn altijd momenten die er niet zijn”. In haar zoektocht naar houvast en geloof adopteert Ted de rosse kat Dennie. Via Dennie bestudeert Ted haar verhouding met de wereld en haar omgeving. De kat geeft haar wereld een centrum, een aardpunt. De aanwezigheid van Dennie dwingt haar om hem echt te zien voor wat hij is, in plaats van op hem te projecteren wat ze zou willen zien.

Aan de hand van kosmosmetaforen contempleert Ted als een ware filosoof over de grootsheid van het bestaan en de kleine overweldigende dingen des levens. Ze fileert de menselijke onzekerheid, ze relativeert het bestaan. Haar reis is imperfect, haar gevoelens herkenbaar.

Ik ben ervan overtuigd dat dit boek niet voor iedereen is, want het gaat over alles en over niks en het parcours is niet rechtlijnig maar bochtig. Maar. Mocht je twijfelen: geef het eens een kans. Er zullen sowieso passages zijn om duimen en vingers van af te likken. En er Dennie. Er is altijd Dennie.