Lezersrecensie
Vliegensvlug en ondoorgrondelijk.
Disclaimer: ik lees nauwelijks thrillers. Toch was ik benieuwd naar Vissen Praten Niet, de psychologische thriller die Tine Bergen begin deze zomer uitbracht. Ik maakte vorig jaar namelijk kennis met haar roman Merg, die focust op drie generaties moeders en dochters, en vond in dit boek heel wat raakvlakken terug. Daarom was ik ervan overtuigd dat Bergen me ook met dit nieuwe verhaal volledig mee zou slepen. Ik kreeg helemaal gelijk.
Vissen Praten Niet start op het moment dat kleuterjuf Flo voor verhoor wordt meegenomen door de politie naar aanleiding van het verdachte overlijden van David De Vadder. Al snel leer je dat Flo David kent als de vader van een van de kleuters in haar klasje, en dat ze het nooit onder stoelen of banken heeft gestoken dat ze geen hoge dunk had van de man. Dit maakt dat Flo uren op de rooster wordt gelegd, in de hoop dat zij meer weet dan ze beweert. Aan de hand van flashbacks leer je gaandeweg meer over de verhouding tussen de familie De Vadder en Flo, en kom je meer te weten over andere personen die een goede reden hadden om het op David De Vadder gemunt te hebben.
Tot op de laatste pagina is het gissen naar de ware toedracht van de dood van De Vadder. Ook wat betreft de onderlinge relaties tussen de personages is niets wat het op het eerste gezicht lijkt. Telkens wanneer je denkt alles te doorzien, blijk je toch weer op het verkeerde been gezet.
Mocht het boek honderd bladzijden extra hebben geteld, zou ik graag nog iets meer context gekregen hebben over een aantal zijsporen die werden aangehaald (bv. de verhaallijn David-Thom, of Flo-Stef), maar ik begrijp dat dit wellicht de snelheid uit het verhaal had gehaald. De vlotheid waarmee Vissen Praten Niet geschreven is, is namelijk een van zijn grootste troeven. Gedreven door nieuwsgierigheid en geholpen door de korte hoofdstukken, vlieg je zo door het boek heen. Een pageturner met grote P, die zeker niet mag ontbreken als je in de zomer op het strand belandt.
Ik bedank graag Uitgeverij Vrijdag voor het opsturen van een exemplaar van dit boek.
Vissen Praten Niet start op het moment dat kleuterjuf Flo voor verhoor wordt meegenomen door de politie naar aanleiding van het verdachte overlijden van David De Vadder. Al snel leer je dat Flo David kent als de vader van een van de kleuters in haar klasje, en dat ze het nooit onder stoelen of banken heeft gestoken dat ze geen hoge dunk had van de man. Dit maakt dat Flo uren op de rooster wordt gelegd, in de hoop dat zij meer weet dan ze beweert. Aan de hand van flashbacks leer je gaandeweg meer over de verhouding tussen de familie De Vadder en Flo, en kom je meer te weten over andere personen die een goede reden hadden om het op David De Vadder gemunt te hebben.
Tot op de laatste pagina is het gissen naar de ware toedracht van de dood van De Vadder. Ook wat betreft de onderlinge relaties tussen de personages is niets wat het op het eerste gezicht lijkt. Telkens wanneer je denkt alles te doorzien, blijk je toch weer op het verkeerde been gezet.
Mocht het boek honderd bladzijden extra hebben geteld, zou ik graag nog iets meer context gekregen hebben over een aantal zijsporen die werden aangehaald (bv. de verhaallijn David-Thom, of Flo-Stef), maar ik begrijp dat dit wellicht de snelheid uit het verhaal had gehaald. De vlotheid waarmee Vissen Praten Niet geschreven is, is namelijk een van zijn grootste troeven. Gedreven door nieuwsgierigheid en geholpen door de korte hoofdstukken, vlieg je zo door het boek heen. Een pageturner met grote P, die zeker niet mag ontbreken als je in de zomer op het strand belandt.
Ik bedank graag Uitgeverij Vrijdag voor het opsturen van een exemplaar van dit boek.
1
Reageer op deze recensie