Whow!

Het vierde en tevens laatste deel van de Noordzee Moorden, EINDSPEL.
In een kleine woning in Amsterdam-Noord worden de gruwelijk toegetakelde lichamen van een hoogbejaard stel gevonden. Rechercheur Maud Mertens stort zich op de zaak, terwijl ze samen met haar collega Niels werkt aan een zaak waarbij er hoofden zijn gevonden in de tuin van de villa. Kyra Slagter vertrekt naar Londen, de seriemoordenaar die meer lijkt te weten van de verdwijning van haar zus wil praten. Ze komt steeds dichterbij, gevaarlijk dichtbij...

Ik heb meegedaan aan de leesclub met de Noordzee Moorden. Ik heb wel eens in het verleden met een boek van de Noordzee Moorden in mijn handen gestaan maar ik legde het toch steeds terug. Waarom? Ach, er is zoveel leesvoer en je moet keuzes maken. Dat wil niet zeggen dat dit dan in mijn ogen een slecht boek is. Goed! Ik kreeg dus het laatste deel van de Noordzee Moorden onder ogen en begon erin te lezen. Eindspel is de laatste van de vier en in het begin van dit boek was het ook even moeilijk om erin te komen.
Het begint met een brute en geweldige moord op een weerloos bejaard echtpaar. Er worden ogenschijnlijk geen sporen achtergelaten en er is toch sprake van buitenproportioneel geweld.
Verder maak ik nu voor het eerst kennis met Kyra, een jonge vrouw die ervan droomt om rechercheur te worden en tegelijkertijd driftig op zoek is naar haar verdwenen zuster. Kyra wordt al spoedig in de onderzoeken betrokken als rechercheur in spé. Ze is bijzonder standvastig, eigenwijs en eigengereid. Ik heb sympathie voor deze karakter in het verhaal.
Het boek leest, als je er een beetje in thuis bent als een trein en ik vind de afwisseling tussen wat de slachtoffers meemaken. De belevenissen van zelfs de slechteriken en de rechercheurs heerlijk. Er staan beslist gruwelijke details in het boek waarvan ik denk dat het goed is voor het verhaal dat ze worden omschreven.
De karakters in het verhaal zijn goed omschreven en hebben voldoende diepgang. Lekker uitgewerkt en de hoeveelheid karakters is goed te volgen. Ik heb zelfs op een moment medelijden gehad met Vincent. Dit soort mensen is ook een product van de opvoeding en dat was in dit verhaal ook niet best. Hij heeft heel wat voor zijn kiezen gehad en dat heeft ertoe geleid dat hij is geworden wat men van hem heeft gemaakt.
Wat eigenlijk heel triest is, is dat in werkelijkheid dit soort dingen ook voorkomen. Het is goed dat er in het nawoord over wordt gesproken.
Ik vind deze kennismaking met een boek van Isa perfect is. Ik weet zeker dat ik de andere drie delen van deze serie ook nog eens ga lezen. Ze schrijft gemakkelijk en vlot. Hoewel ik persoonlijk altijd iets moeite heb met Nederlandse auteurs vind ik deze toch echt geweldig. Aanrader. Ben ook benieuwd wat haar volgende boek gaat worden. Ik heb begrepen dat het geen serie wordt maar een opzichzelfstaand verhaal. Ik laat me graag verrassen.