Veel leesplezier; geregeld onder de indruk van schrijfstijl

Alhoewel het hoofdpersonage van “DJ” - evenals de auteur - Raymond van de Klundert (of kortweg Kluun) heet, gaat het wel degelijk over twee van elkaar te onderscheiden individuen. “DJ” is met andere woorden geen autobiografie. Tijdens een radio-interview hoorde ik de auteur vertellen dat – niettegenstaande het feit dat het hoofdpersonage ook Kluun heet - het volgens hem de minst autobiografische roman is die hij ooit geschreven heeft. Hij probeert zijn lezers in verwarring te brengen over wat echt en wat niet echt gebeurd zou zijn.
In “DJ” heeft het personage Kluun af te rekenen met een vechtscheiding (en bijhorende peperdure alimentatie) en een writer’s block. Wanneer hij het voorstel krijgt een reportage te maken over de immens populaire DJ Thor (tevens een jeugdvriend van Kluun) is dit voor Kluun de gouden opportuniteit om zijn problemen het hoofd te bieden.
Deze roman draait in eerste instantie rond de leegte (van roem en geld), de nauwgezette pyschologische uitdieping van de personages en hun ontwikkeling lijken niet de hoogste prioriteit van de auteur. Het personage Kluun staat als het ware aan de rand van de afgrond maar ziet de kans zich aan deze ondergang te onttrekken door op een allesbehalve fraaie manier het onheil van zijn jeugdvriend te gebruiken. Hij heeft zich voorgenomen zijn leven te beteren maar de verleiding lonkt om de hoek. DJ Thor kent een meer radicale ontwikkeling en ondervindt dat de te betalen prijs voor het bezwijken voor de verleiding hoog kan zijn. Voor geen van beide kan ik grote sympathie opbrengen. Wel laat de auteur Kluun de empathie van de lezer vakkundig heen en weer slingeren tussen beide protagonisten (nu eens heb je begrip voor de frustraties en hang naar erkenning van Kluun, dan weer voor het besef van leegte dat bij Thor doordringt).
Op de opbouw van DJ valt weinig af te dingen, “het zit goed in elkaar”. De opkomst en de val van Thor leveren een boeiende plot op, niet te voorspelbaar maar toch geloofwaardig. Het geschetste beeld lijkt mij redelijk waarheidsgetrouw te zijn met de nodige uitvergrotingen die een fictieschrijver zich mag veroorloven. De karaktereigenschappen van een aantal personages zijn (dik) in de verf gezet – randje persiflage - zonder dat het karikaturen worden. Als een soort spiegelbeeld van het wedervaren van Thor, staat het personage Kluun als het ware aan de rand van de afgrond maar ziet hij de kans zich aan deze ondergang te onttrekken.
De auteur heeft mij niet echt kunnen raken maar daar is op zich niets mis mee. DJ mikt eerder op een ontspannende leesbeurt dan de lezer in opperste ontroering achter te laten.
Voor het lezen leek “DJ” mij een intrigerend boek, waarin een aantal thema’s samenvloeien (de leegheid van roem en luxe, een wereld waarin manipulatie volop aan de orde is en zowat iedereen iedereen gebruikt, maar mogelijk ook vriendschap en broederschap, ...). Op basis van het leesfragment sprak de schrijfstijl en opbouw mij in ieder geval aan en verwachtte ik dat deze roman vermoedelijk heel wat leesplezier zou bieden. Het boek heeft mijn verwachtingen grotendeels waargemaakt en in zeker opzicht zelfs overtroffen. Naast het leesplezier biedt DJ ook meerdere passages waar ik echt onder de indruk was van de schrijfstijl van Kluun.