Lezersrecensie
Mooi geschreven boek
Hoezeer het verhaal ook over de dood gaat, het gaat ook over wat het betekent om te leven en om door te leven als iemand die je dierbaar is er niet meer is. De kern van het verhaal is helemaal niet triest. Integendeel het gaat over de betekenis te vinden in ieders leven en uiteindelijk de dood.
De auteur volgt voortdurend de grens tussen uiterst deprimerend en geruststellend hoopgevend wanneer hij de pijn van verdriet wil uitdrukken. Hij creëert een weemoedig goedheid die moeilijk te bereiken is in de verhalen waarin de dood zo zwaar centraal staat. De schrijfstijl van de auteur vind ik om die reden ook heel fijn. Hij schrijft in een minimalistische stijl en brengt de ideeën over met alledaagse elementen en sferen dat niet overdreven verfraaid of langdradig is, maar je toch emotioneel kan raken.
Het is ook heerlijk hilarisch en er is één scene met een ouijabord waarbij ik in tranen uitbarstte van lachen. Als ik er nu weer aan denk moet ik weer spontaan lachen.
De personages waren ieder op hun eigen unieke manier amuserend. Naarmate het verhaal vordert leer je ze allemaal beter kennen en begrijp je ook hun beweegredenen. De auteur laat je zo meespelen in hun persoonlijkheid dat je zelfs voor de personages waarvan je niet had gedacht toch wel empathie kan opbrengen.
Het weeshuis in de azuurblauwe zee vergeleek ik met een gezellige deken en warme mok thee op een regenachtige dag. Dit boek kan ik vergelijken met een knuffel van een dierbare die je al een hele tijd niet meer hebt gezien. Een beetje verdrietig vanwege de tijd die is verstreken, maar toch geruststellend en warm.
Het verhaal was hartverwarmend, vaak ronduit grappig en liet me met een glimlach achter. Absoluut een aanrader!
De auteur volgt voortdurend de grens tussen uiterst deprimerend en geruststellend hoopgevend wanneer hij de pijn van verdriet wil uitdrukken. Hij creëert een weemoedig goedheid die moeilijk te bereiken is in de verhalen waarin de dood zo zwaar centraal staat. De schrijfstijl van de auteur vind ik om die reden ook heel fijn. Hij schrijft in een minimalistische stijl en brengt de ideeën over met alledaagse elementen en sferen dat niet overdreven verfraaid of langdradig is, maar je toch emotioneel kan raken.
Het is ook heerlijk hilarisch en er is één scene met een ouijabord waarbij ik in tranen uitbarstte van lachen. Als ik er nu weer aan denk moet ik weer spontaan lachen.
De personages waren ieder op hun eigen unieke manier amuserend. Naarmate het verhaal vordert leer je ze allemaal beter kennen en begrijp je ook hun beweegredenen. De auteur laat je zo meespelen in hun persoonlijkheid dat je zelfs voor de personages waarvan je niet had gedacht toch wel empathie kan opbrengen.
Het weeshuis in de azuurblauwe zee vergeleek ik met een gezellige deken en warme mok thee op een regenachtige dag. Dit boek kan ik vergelijken met een knuffel van een dierbare die je al een hele tijd niet meer hebt gezien. Een beetje verdrietig vanwege de tijd die is verstreken, maar toch geruststellend en warm.
Het verhaal was hartverwarmend, vaak ronduit grappig en liet me met een glimlach achter. Absoluut een aanrader!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van LifeChangerReader
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
