Lezersrecensie
Indrukwekkende psychologische thriller
Jij bent het licht begint met het perspectief van Mia. Met een zeer beschrijvende schrijfstijl die het heden afwisselt met het verleden door middel van herinneringen wordt je meegenomen in de belevingen van Mia en haar broer Max over hun jeugd.
Na de publicatie van Max’s boek heeft Mia grote behoefte om naar Tasmanie te reizen waar ze als kind zijn opgegroeid. Want door het boek van Max staat de wereld van Mia volledig op de kop en ze begrijpt niet waarom hij leugens verspreid. Max heeft destijds in een internaat gewoond met nog voor Mia onduidelijke redenen. Ze gaat op zoek naar antwoorden, maar belandt in een web van leugens, gruwelijkheden en verborgen geheimen die het daglicht niet aankunnen.
Marion is zelf geboren in Tasmanië en dat merk je aan elke pagina van dit boek. Ze laat de natuur tot leven komen, je ervaart als lezer nog net niet de geuren van het eiland. De traditionele benamingen die zij gebruikt, versterken de ambiance en de sfeer. Door haar kennis van de cultuur en geschiedenis creëert de auteur Jo, de buurvrouw die altijd klaar stond voor Mia. Jo fungeert als de vertegenwoordiger van een gemeenschap waarin respect voor de natuur en gelijkwaardigheid van de mens voorop staat. Dit geeft het verhaal een morele tegenwicht ten opzichte van het verhaal van Max. Dit boek is daarom ook om verschillende redenen meer dan een thriller.
De auteur heeft een hele heldere manier van vertelstijl met korte hoofdstukken, waardoor de focus op de personages en de gebeurtenissen ligt. De reis van Mia naar verleden wekt vragen op, maar biedt gaande weg ook kleine hoeveelheden informatie op. De spanning neemt ondertussen toe en eindigt tot een zeer confronterende en verontrustende ontknoping, waarbij de laatste passages de losse eindjes aan elkaar breien en het geheel zorgvuldig wordt afgerond.
Een indrukwekkende psychologische thriller over ongewone familierelaties, vriendschappen, vertekende herinneringen, misbruik en zedendelict.
Na de publicatie van Max’s boek heeft Mia grote behoefte om naar Tasmanie te reizen waar ze als kind zijn opgegroeid. Want door het boek van Max staat de wereld van Mia volledig op de kop en ze begrijpt niet waarom hij leugens verspreid. Max heeft destijds in een internaat gewoond met nog voor Mia onduidelijke redenen. Ze gaat op zoek naar antwoorden, maar belandt in een web van leugens, gruwelijkheden en verborgen geheimen die het daglicht niet aankunnen.
Marion is zelf geboren in Tasmanië en dat merk je aan elke pagina van dit boek. Ze laat de natuur tot leven komen, je ervaart als lezer nog net niet de geuren van het eiland. De traditionele benamingen die zij gebruikt, versterken de ambiance en de sfeer. Door haar kennis van de cultuur en geschiedenis creëert de auteur Jo, de buurvrouw die altijd klaar stond voor Mia. Jo fungeert als de vertegenwoordiger van een gemeenschap waarin respect voor de natuur en gelijkwaardigheid van de mens voorop staat. Dit geeft het verhaal een morele tegenwicht ten opzichte van het verhaal van Max. Dit boek is daarom ook om verschillende redenen meer dan een thriller.
De auteur heeft een hele heldere manier van vertelstijl met korte hoofdstukken, waardoor de focus op de personages en de gebeurtenissen ligt. De reis van Mia naar verleden wekt vragen op, maar biedt gaande weg ook kleine hoeveelheden informatie op. De spanning neemt ondertussen toe en eindigt tot een zeer confronterende en verontrustende ontknoping, waarbij de laatste passages de losse eindjes aan elkaar breien en het geheel zorgvuldig wordt afgerond.
Een indrukwekkende psychologische thriller over ongewone familierelaties, vriendschappen, vertekende herinneringen, misbruik en zedendelict.
2
Reageer op deze recensie
