Bosch herenigd met Ballard

Toen Michael Connelly als jongen de spannende boeken van Raymond Chandler (een aanrader!) las en droomde van een schrijfcarrière, kon hij niet bevroeden dat hij decennia later, met meer dan dertig titels op zijn naam, ruim 74 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd in 40 talen en meerdere gewonnen prijzen, overal geroemd en geliefd zou worden.

Zijn succesvolste personage Harry Bosch, die in maar liefst 24 boeken figureert, zag het levenslicht in 1992 in Tunnelrat (The black echo). In Het nachtvuur is de bijna zeventigjarige Bosch al drie jaar met pensioen, maar heeft hij toch een speciale status bij de politie. ‘Ze zijn nog niet zover gegaan dat ze mijn badge hebben ingenomen […]. Dus ja, technisch gezien […].’ pag. 219. Waarop Renée Ballard antwoordt: ‘Je hebt een badge en je staat nog steeds onder ede. We zitten goed. Jij mag hieraan meewerken.’

Hiermee gaan we direct naar de kern van Het nachtvuur, het derde boek waarin oude rot Harry Bosch en rechercheur Renée Ballard van de nachtploeg van bureau Hollywood, samenwerken aan een aantal zaken die plots verbonden lijken te zijn. Na de begrafenis van zijn mentor en voormalige partner, John Jack Thompson, krijgt Bosch van de weduwe een oud politiedossier. Bosch is daar kind aan huis, Thompson was ruim dertig jaar geleden zijn eerste partner en na twee jaren samenwerking kreeg Bosch een nieuwe partner, maar Thompson heeft hem tijdens zijn loopbaan begeleid. Het vreemde is, is dat het dossier een onopgeloste moord betreft van bijna dertig jaar geleden, een zgn. ripdeal: dealer schiet klant dood en gaat ervandoor met zowel zijn drugs als het geld van de klant. Nog vreemder is, is dat Thompson in de twintig jaren dat hij het dossier heeft, geen enkele moeite heeft gedaan om de zaak op te lossen. Waarom had hij dan het dossier al die jaren in zijn bezit?

Bosch is verbijsterd als hij tot de conclusie komt dat Thompson deze zaak niet opgelost wilde hebben en dus het dossier stal. Om een second opinion te verkrijgen, neemt hij contact op met Ballard. Ballard is op dat moment de onfortuinlijke dood van een dakloze aan het onderzoeken: was het brandstichting en moord of gewoon een dom ongelukje met een kachel in een tent?

Ondertussen doet Bosch ook een klusje voor strafpleiter Mickey Haller, oftewel de Lincoln Lawyer, die ook zijn halfbroertje is. Een relatie die ze geheim houden. Misschien ook wel omdat Haller de duivel zelf is voor de politie, zij pakken de criminelen op en Haller pleit ze vrij. Hoe sterk die haatgevoelens zijn, blijkt als dankzij Bosch gerede twijfel bestaat over het DNA-bewijs van de vermoedelijke dader. Ook Bosch wordt beschimpt door zijn voormalige collega’s. Wat sterk opvalt, en eigenlijk altijd wel in Amerikaanse films en boeken, is dat de politie geen hechte eenheid vormt. Altijd zijn er commandanten die hun macht misbruiken, collega’s die niet meewerken en de goede agenten die weggepest worden door eigenlijk wel iedereen. De agenten die de wet moeten handhaven, lappen diezelfde wet aan de laars door hun gedrag qua antisemitisme, racisme, discriminatie e.d. ‘En hoewel het wegkijkbeleid inzake ongewenste intimiteiten en de alomtegenwoordige vrouwenhaat op het bureau hadden geleid tot overplaatsing en een lagere aanstelling, had dat geen afbreuk gedaan aan haar vaardigheden als rechercheur […] pag. 56.

Samen proberen Bosch en Ballard achter de geheimen van het dossier te komen. Zelfs dertig jaar na dato zijn er veel aanwijzingen op te volgen. Het gekke aan Het nachtvuur is, dat hoewel het verhaal 430 pagina’s beslaat, er niets teveel bij staat. Er staan geen loze woorden in puur voor de vulling. De pagina’s zijn nodig om tot de ontknoping(en) te komen. En wat een paar prachtige ontknopingen zijn dat. Ondanks dat Bosch en Ballard tegenpolen zijn, de een werkt zelfs ’s nachts en slaapt overdag en vice versa, vormen ze toch een geweldige speurders duo samen. Er was al een eerdere connectie, maar de chemie van de samenwerking is goed te voelen en de relatie ontwikkelt zich gaandeweg.

Het verhaal wordt vanuit zowel Bosch als Ballard beschreven, waardoor je een goed beeld krijgt van hun personage. Het verhaal leest enorm vlot weg en zoals eerder vermeld, is de dikte van het boek noodzakelijk voor het verhaal. Zo’n tien jaar geleden heb ik The Lincoln lawyer gelezen en de film gezien, maar die konden mij niet bekoren. Het nachtvuur is mijn eerste Michael Connelly sindsdien. Ik heb dit boek gewoon verslonden. Ik wil nu de 23 boeken voorafgaand Het nachtvuur lezen. Ik wil Bosch leren kennen toen hij nog een groentje was. Ook Ballard is een leuke gedreven (misschien wel té) personage. Wel vond ik haar een beetje vreemd – wie slaapt er nou in een tent? – maar duidelijk is dat zij een moeilijke jeugd heeft gehad. Ik gun haar een diepe vriendschap met Bosch en wellicht een romance (met een jongere man) in een volgend verhaal?

Het nachtvuur: de titel interpreteerde ik op een aantal manieren. Allereerst letterlijk, het verhaal van Ballard begint hier met een brand met dodelijke afloop middenin de nacht. Figuurlijk is dat het vuur in Ballard: dat ondanks de straf van haar commandant – de demotie en de overplaatsing naar de nachtploeg – Ballard gepassioneerd blijft en zich op de zaken stort. Ook zag ik dat wel terug in Bosch. Ondanks een nare medisch bericht, een pensionering en recentelijk een knieoperatie gaat deze man heel moreel te werk. Hij blijft zich inzetten voor het slachtoffer en hun gerechtigheid. Ik geef Het nachtvuur een welverdiende 4 van de 5 sterren.

Liliën
Perfecte Buren