Stribin in de maak?

Op 29 november verschijnt ‘Inktzwart hart’ (The ink black heart), het zesde boek van Robert Galbraith (pseudoniem van J.K. Rowling). De schrijfster van de Harry Potter-serie wilde een ‘volwassen’ thriller schrijven, maar wel eerlijk beoordeeld worden en niet op basis van haar mega-kaskraker. Deze alter ego van Rowling zou een gewezen militair zijn en de reacties op het eerste boek over Cormoran Strike en Robin Ellacott waren lyrisch. Maar al te gauw lekte de ware identiteit van Galbraith uit. Rowling had zich echter al bewezen als een thrillerschrijver. Inmiddels pent zij dikke pil na dikke pil als Robert Galbraith.
Ik ben vanaf het eerste moment fan van Strike en Robin. Ik verslind de boeken zodra ze uitkomen en heb daar graag slapeloze nachten voor over. Naast dat een Engelse versie vaker goedkoper is dan de Nederlandse vertaling, hoef ik niet lang te wachten op het boek. Ik kan tegelijkertijd met miljoenen fans in de gehele wereld het verhaal lezen en hoef niet bang te zijn per ongeluk een spoiler te lezen.
Dankzij de Warner Bros-serie ‘C.B. Strike’heb ik een duidelijk beeld van Strike en Robin. Het fijne van de boeken is dat we de ontwikkelingen van beiden hebben meegemaakt. Ik vind het prettig dat Galbraith nuuitgebreider ingaat op de relatie van Strike en Robin. Er is meer tijd voor hun gedachten over hoe hun vriendschap en zakelijke band ontwikkelen. Ik hoop al vanaf het eerste boek op ‘Stribin’, een hartstochtelijke relatie. Of dat een goed idee is, weet ik niet. Maar ik voel de vonken van de pagina’s afspringen.
Een van de belangrijkste elementen van het verhaal is roem en de prijs die je ervoor betaalt. Edie is de succesvolle bedenker samen met Josh van een animatieverhaal. Ze hebben veel fans, maar die denken dat ze door hun ‘fandom’ het recht hebben om te bepalen wat Edie en Josh doen met hun creatie. Ze willen niet dat Netflix de serie gaat produceren, dat zou ten koste gaan van de authenticiteit van de animatie. Nu wordt ze online bedreigd door de fans, met name door Anomie. Wie is deze persoon en hoe kan hij gestopt worden? Hij/zij zet de gestoorde fans aan om haar lastig te vallen en zelfs te bedreigen. Edie vermoedt dat het iemand is die ze kent en is doodsbang. Dan wordt ze dood gevonden op de begraafplaats waar alles begon.
Zoals we gewend zijn, verloopt het onderzoek langzaam. De zaak is niet in een dag of twee opgelost, zoals dat vaak op tv wel het geval is. Soms gebeurt er ook helemaal niets en dat zijn voor mij de saaie stukken van het verhaal. Wat ik zelf moeilijk vond om te lezen, zijn de chats. Die lopen vaak simultaan met meerdere chats op hetzelfde moment. Ook was het even pittig om alle namen te (her)kennen. Welke naam was belangrijk om te onthouden en welke kon je weer vergeten? Het is frappant hoe een boek meer dan duizend pagina’s kan tellen, regelmatig over niets gaat en dan nog een climax kan afraffelen. Dat was voor mij het meest teleurstellende van het verhaal. De opbouw is goed, het verhaal wordt uitgebreid verteld en dan opeens lijkt het alsof Galbraith de trein moet halen waardoor het einde in verhouding in te weinig pagina’s haastig wordt verteld.
Al met al vond ik het wel een boeiend verhaal, maar had het in veel minder woorden en pagina’s verteld kunnen worden. Ik geef dit boek 3,5 sterren.