Lezersrecensie
Jij en ik samengevat: teleurstellend
Annette Rijsdam won vorig jaar de feelgood schrijfwedstrijd uitgeschreven door Loft Books. Zij heeft al eerder YA geschreven en bijdragen geleverd aan verhalenbundels onder de pseudoniemen May Harper en Anne May. In het najaar van dit jaar komen zowel bij Loft Books als bij de uitgeverij met de zwarte kat (je weet wel welke ik bedoel) een feelgood en een YA roman uit. Rijsdam is ook actief als recensent op internet.
Jij en ik…samengevat is moeilijk te omschrijven. Het boek is als een feelgoodroman in de markt geplaatst, maar doet helemaal niet als een traditionele feelgood aan. Persoonlijk vind ik dat het verhaal te hard zijn best doen om literair te zijn. Om anders te zijn dan de meeste feelgoodromans waardoor het erg geforceerd leest.
De ‘Jij’ in het boek is Mr. Worth, ‘de man achter Worth Publishing, uitgever van het literaire tijdschrift Worth Literary en in zijn vrije tijd briljant auteur. […[ Netjes in zijn zwarte maatpak, precies passend en nauwsluitend om zijn slanke, lange lijf. Zijn witte blouse was onberispelijk, zonder ook maar een molecuul van koffie of ander etenswaar. Die lange, dunne, zwarte stropdas zou bij iedereen misstaan, net als de bril met dat zware, zwarte montuur, maar bij hem paste het perfect.’ Hoofdstuk 1
De ‘Ik’ is Vera of Veerle, assistent-junior beeldredacteur bij Worth Publishing. Een jonge vrouw van in de twintig die veel in haar hoofd zit. Ze geeft gebouwen en kamers namen: ‘Het gerestaureerde koetshuis waarin uitgeverij Worth Publishing gevestigd was, deed haar altijd denken aan Hartfield, het huis uit Jane Austens Emma. […] Vera vond het juist overzichtelijk om gebouwen en ruimtes een naam te geven. Dat scheelde weer een uitgebreide omschrijving vol details die haar alleen maar afleidden.’ Hoofdstuk 1
Het verhaal gaat teveel in op het eeuwenoude debat van wat lectuur is en wat literatuur. ‘Keukentafelromannetjes’ vs. ‘klassiekers’. Iedere feelgoodlezer heeft dit gesprek wel eens gehad met een niet-feelgoodlezer. Je bent niet dom als je van dit genre houdt. Ik houd ook van feelgood, maar ken mijn klassiekers, zoals Vera. ‘Dus ja, literatuur was heus geen onbekend terrein voor haar, maar het was niet de stoffige kledingkast naar een andere magische wereld die haar interesse had. Dat waren die zogenaamde flutromannetjes. Sprookjes voor vrouwen die weigerden volwassen te worden. Voorspelbaar aflopende verhalen, geschikt als tussendoortje, maar niet als iets waarmee je je intellect kon opvijzelen.’ Hoofdstuk 1. Persoonlijk vind ik dit een ontzettend denigrerende opmerking. Veel mensen lezen graag als escapisme. De keiharde wereld is veelal zwart-grijs en vol met obstakels. Waarom zou je dan niet willen wegdromen?
Hetzelfde doe ik ook met bijvoorbeeld thrillers. In het gewone leven kom je meestal geen verknipte seriemoordenaars tegen, dus is een spannende nagelbijtende thriller ook een ver-van-mijn-bedshow. Gelukkig maar. Intellect heeft niets te maken met wat je leest. Voor mij is het belangrijk dat je leest. Mr. Worth is in mijn ogen daarom een pompeuze zak die niet sympathiek overkomt. Hij spreekt weinig, maar wanneer hij zijn mond opentrekt, is het om kwetsend te zijn naar Vera toe. Het feit dat à la Mr. Darcy in Jane Austens’ Pride and Prejudice (Trots en Vooroordeel) Mr. Worth mister genoemd wordt, strijkt me tegen de haren. Niemand kent zijn voornaam – ze noemen hem F naar zijn initiaal – en het doet allemaal zo gedwongen aan. We leven niet meer in de Romantiek!
Vera doet tijdens een belangrijke vergadering een voorstel om ‘een brug te slaan tussen literatuur en romance’. Mr. Worth en de andere bobo’s doen alsof ze heeft voorgesteld om in de boeken vieze plaatjes te plaatsen. Teleurgesteld gaat Vera een correspondentie aan met haar favoriete romanschrijfster, Ann Gregory. ‘Dat is ook een van de redenen waarom ik je schrijf. Niet alleen om te zeggen hoe briljant jouw boeken zijn, maar ik wil via deze weg om hulp vragen. Want wat ik vanochtend heb gedaan is echt heel dom. Onbedoeld heb ik jou daarbij betrokken en ik hoop met heel mijn hart dat je mij wilt helpen om te laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om een verbinding te maken tussen twee uitersten.’ Hoofdstuk 1
Helaas moet ik bekennen dat Jij en ik…samengevat mij weinig kan bekoren. Het verhaal wordt beter in de tweede helft, met echte dialogen en meer diepte in de karakters, maar dat kan het algehele boek niet meer redden. Teleurgesteld geef ik dit boek van Annette Rijsdam 2,5 sterren.
Liliën
Perfecte Buren
Genre: feelgood
Uitgeverij: Loft Books
ISBN: 9789047206132
Uitvoering: e-book
Pagina’s: 226
Verschijningsdatum: maart 2021
Met dank aan uitgeverij Loft Books voor het recensie-exemplaar.
Jij en ik…samengevat is moeilijk te omschrijven. Het boek is als een feelgoodroman in de markt geplaatst, maar doet helemaal niet als een traditionele feelgood aan. Persoonlijk vind ik dat het verhaal te hard zijn best doen om literair te zijn. Om anders te zijn dan de meeste feelgoodromans waardoor het erg geforceerd leest.
De ‘Jij’ in het boek is Mr. Worth, ‘de man achter Worth Publishing, uitgever van het literaire tijdschrift Worth Literary en in zijn vrije tijd briljant auteur. […[ Netjes in zijn zwarte maatpak, precies passend en nauwsluitend om zijn slanke, lange lijf. Zijn witte blouse was onberispelijk, zonder ook maar een molecuul van koffie of ander etenswaar. Die lange, dunne, zwarte stropdas zou bij iedereen misstaan, net als de bril met dat zware, zwarte montuur, maar bij hem paste het perfect.’ Hoofdstuk 1
De ‘Ik’ is Vera of Veerle, assistent-junior beeldredacteur bij Worth Publishing. Een jonge vrouw van in de twintig die veel in haar hoofd zit. Ze geeft gebouwen en kamers namen: ‘Het gerestaureerde koetshuis waarin uitgeverij Worth Publishing gevestigd was, deed haar altijd denken aan Hartfield, het huis uit Jane Austens Emma. […] Vera vond het juist overzichtelijk om gebouwen en ruimtes een naam te geven. Dat scheelde weer een uitgebreide omschrijving vol details die haar alleen maar afleidden.’ Hoofdstuk 1
Het verhaal gaat teveel in op het eeuwenoude debat van wat lectuur is en wat literatuur. ‘Keukentafelromannetjes’ vs. ‘klassiekers’. Iedere feelgoodlezer heeft dit gesprek wel eens gehad met een niet-feelgoodlezer. Je bent niet dom als je van dit genre houdt. Ik houd ook van feelgood, maar ken mijn klassiekers, zoals Vera. ‘Dus ja, literatuur was heus geen onbekend terrein voor haar, maar het was niet de stoffige kledingkast naar een andere magische wereld die haar interesse had. Dat waren die zogenaamde flutromannetjes. Sprookjes voor vrouwen die weigerden volwassen te worden. Voorspelbaar aflopende verhalen, geschikt als tussendoortje, maar niet als iets waarmee je je intellect kon opvijzelen.’ Hoofdstuk 1. Persoonlijk vind ik dit een ontzettend denigrerende opmerking. Veel mensen lezen graag als escapisme. De keiharde wereld is veelal zwart-grijs en vol met obstakels. Waarom zou je dan niet willen wegdromen?
Hetzelfde doe ik ook met bijvoorbeeld thrillers. In het gewone leven kom je meestal geen verknipte seriemoordenaars tegen, dus is een spannende nagelbijtende thriller ook een ver-van-mijn-bedshow. Gelukkig maar. Intellect heeft niets te maken met wat je leest. Voor mij is het belangrijk dat je leest. Mr. Worth is in mijn ogen daarom een pompeuze zak die niet sympathiek overkomt. Hij spreekt weinig, maar wanneer hij zijn mond opentrekt, is het om kwetsend te zijn naar Vera toe. Het feit dat à la Mr. Darcy in Jane Austens’ Pride and Prejudice (Trots en Vooroordeel) Mr. Worth mister genoemd wordt, strijkt me tegen de haren. Niemand kent zijn voornaam – ze noemen hem F naar zijn initiaal – en het doet allemaal zo gedwongen aan. We leven niet meer in de Romantiek!
Vera doet tijdens een belangrijke vergadering een voorstel om ‘een brug te slaan tussen literatuur en romance’. Mr. Worth en de andere bobo’s doen alsof ze heeft voorgesteld om in de boeken vieze plaatjes te plaatsen. Teleurgesteld gaat Vera een correspondentie aan met haar favoriete romanschrijfster, Ann Gregory. ‘Dat is ook een van de redenen waarom ik je schrijf. Niet alleen om te zeggen hoe briljant jouw boeken zijn, maar ik wil via deze weg om hulp vragen. Want wat ik vanochtend heb gedaan is echt heel dom. Onbedoeld heb ik jou daarbij betrokken en ik hoop met heel mijn hart dat je mij wilt helpen om te laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om een verbinding te maken tussen twee uitersten.’ Hoofdstuk 1
Helaas moet ik bekennen dat Jij en ik…samengevat mij weinig kan bekoren. Het verhaal wordt beter in de tweede helft, met echte dialogen en meer diepte in de karakters, maar dat kan het algehele boek niet meer redden. Teleurgesteld geef ik dit boek van Annette Rijsdam 2,5 sterren.
Liliën
Perfecte Buren
Genre: feelgood
Uitgeverij: Loft Books
ISBN: 9789047206132
Uitvoering: e-book
Pagina’s: 226
Verschijningsdatum: maart 2021
Met dank aan uitgeverij Loft Books voor het recensie-exemplaar.
5
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lilien
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
