Lunga vita all’amore!

Ik word altijd zo blij van de covers van Tamara Haagmans. Vrolijk, kleurig en prachtig mooi. Ze vallen op in
de boekwinkel tussen de andere boeken. De cover van Italiaanse toestanden roept vakantiekriebels bij me
op. Als we niet op vakantie naar Italië mogen, dan komt Italië naar ons toe.

Haagmans trekt meteen mijn aandacht met de eerste paar woorden. Mijn glimlach wordt breder, van oor
tot oor grijns ik. Die glimlach blijft op mijn gezicht tot ik helemaal bij het einde beland. ‘Sexy’ en ‘stout’ zijn
de woorden die door mijn hoofd schieten. Ik vind de sfeer daardoor anders dan in Plankenkoorts of De
mooiste dag van je leven. Dat waren toch meer lieflijke verhalen die hartverwarmend waren zonder
opwindend te zijn. De mix van een goed romantisch verhaal met meer slaapkamerscènes vind ik wel
geslaagd.

Fleur van Stra heeft een lief buurmeisjes-imago. Ze is altijd braaf, doet geen stoute dingen en heeft al
helemaal geen hete gepassioneerde seks met vreemden van wie ze de naam niet eens kent. Tot nu. Ze
heeft genoeg van dat haar vriendinnen altijd lol hebben en zij daarbij vergeleken een saai muurbloempje is.

‘Het moment dat hij oogcontact maakte veroorzaakte een vonk, eentje die vuurwerk in mijn binnenste leek
te ontsteken zoals ik al lang niet meer gevoeld had.’ pag. 6.

Zes maanden later is Fleur nog steeds Fleur 2.0, een vrijgevochten dappere vrouw die risico’s neemt. Ze lijkt
gelukkig te zijn met haar leven en haar werk als fotografe bij het blad Gossip. Ze krijgt de opdracht om naar
Italië te gaan om de nog nooit gefotografeerde rijke playboy en jetsetter Stephano Visconti op de gevoelige
plaat te leggen. Dat blijkt bij lange na niet zo gemakkelijk te zijn. Hoe maak je als Nederlandse paparazzo
contact met een miljonair die alleen maar de duurste restaurants bezoekt en ongetwijfeld een horde
bodyguards om zich heen heeft?

Dan loopt ze een oude bekende tegen het lijf. Of eigenlijk onbekende. Zelfs na zes maanden herkent ze het
zwarte haar, de prachtige groene ogen en het ongelooflijk sexy lichaam van Raoul Cinardo, haar minnaar
van één nacht. Haar baan staat op het spel als ze niet met de gevraagde foto’s thuis komt en in haar
wanhoop besluit ze Raoul te gebruiken. Als de chauffeur van Visconti komt hij dichter bij hem dan wie dan
ook.

De sterke aantrekkingskracht die ze voor hem voelt maakt dat Fleurs geweten opspeelt. Ze begint zich af te
vragen of haar werk nog steeds erg belangrijk is voor haar. Haar gevoelens voor Raoul worden alsmaar
sterker en ze ziet zich voor een dilemma geplaatst.

Echter, door de gebeurtenissen die daarop volgen, verliest Fleur de controle over de situatie en ziet zij een
happy ending voor haar en Raoul door haar vingers glippen. Hoe kan zij ooit weer het vertrouwen van
Raoul terugwinnen?

Haagmans heeft met Italiaanse toestanden een uitstekende novelle neergezet die op geen enkel moment
het tempo verliest en daardoor constant blijft boeien. Van begin tot eind heb ik het verhaal verslonden. De
karakters waren realistisch en hoewel ik sommige dingen kon voorspellen, heb ik ontzettend van het boek
genoten. De enige klacht die ik heb, is dat het verhaal veel te kort was. I need more! Ik zou het erg leuk
vinden als Haagmans een vervolg zou schrijven. Een veel dikker vervolg, wel te verstaan.

Ik vond Italiaanse toestanden een erg sexy novelle, waarbij ik helemaal wegdroomde. Een dikke 5 sterren
voor de vakantiesfeer, de romantische kriebels en de sensualiteit die beide hoofdpersonen uitstraalden. Ik
was even in Italië en de crisis bestond niet meer. Lunga vita all’amore! Leve de liefde! [diepe zucht]