Zon, zee en een verdwijning

Joke Burink, geboren en getogen in Amsterdam, vond het als lerares fijn om zelf verhalen,
gedichten en liedjes voor haar pupillen te schrijven. Haar eigen carrière was de bron van haar
eerste kinderboek, Juffrouw Els. Haar eerste boek voor volwassenen, Enkeltje Costa Blanca heeft
ze gebaseerd op haar eigen vakanties naar die streek.

John en Mary Sijtsma zijn pensionado’s uit Engeland. De Nederlandse achternaam heeft John van
zijn zeevarende vader die zich uiteindelijk in Engeland settelde. Zo’n vijf jaar geleden kreeg John
een hartinfarct, dwong Mary hem zijn zeilboot te verkopen en sindsdien gaan ze ieder jaar op
vakantie naar de Costa Blanca. Daar hebben hun oude vrienden Bill en Susan een aantal
vakantieappartementen die ze verhuren. John mag de ordinaire Bill eigenlijk niet en verdenkt de
voormalige marktkoopman in ondergoed ervan met zwart geld zijn onderneming te hebben
opgezet. Mary en Susan zijn al dertig jaar beste vriendinnen sinds Mary’s enige zoon bij Susan in
de peuterklas heeft gezeten.

Voor de vierde achtereenvolgende zomer zijn John en Mary op vakantie aan de Costa Blanca.
Waar Mary de hele vakantie met Bill en Susan wil optrekken, stevig doorzakken en karaoke
zingen, mist John intimiteit en het samenzijn met Mary. Bill en Susan wonen al jaren in Spanje,
maar gedragen zich typisch Engels. Zo ook Mary. Ze hebben alleen contact met elkaar en
Engelsen, staan niet open voor andersoortige keukens dan de Engelse en doen ook alleen typisch
Engelse activiteiten als de hele dag bij het zwembad liggen en ‘s avonds zich klem zuipen. John
probeert zich hiertegen af te zetten, maar Mary is een sterke persoonlijkheid en laat hem niet vrij.

Iedere dag liggen John en Mary bij het zwembad. Stiekem vanachter zijn krant gluurt John de hele
tijd naar de blonde vrouw die het derde appartement van Bill heeft gehuurd. Met een zonnebril op
zwemt ze constant baantjes in het bad. Daarom doopt John haar de Zeemeermin. Als een vieze
oude perverseling fantaseert hij de hele tijd over haar. Als hij denkt haar met haar vriend te zien, is
hij ontzettend boos en jaloers. Eigenlijk vind ik zijn gedrag erg beangstigend en ik vraag me af
waar dit naar toe gaat.

Op een avond vertrouwt Bill John toe dat hij erg vaak gebruik maakt van de jonge straatprostituees
even verderop. Het moet wel hun geheimpje blijven, want Bill wil Susan niet kwetsen.
John walgt ervan en weet niet wat hij ermee moet. De ochtend na deze bekentenis komt Susan overstuur
langs John en Mary. Bill is ‘s avonds nog even gaan wandelen en niet meer teruggekomen. De
politie wil nog niets doen, omdat Bill nog geen 24 uur is vermist. John is bang dat de politie geen
actie zal ondernemen als ze weten dat Bill de hoertjes frequenteerde en hij wil Susan niet belasten
met deze kwetsende kennis. Daarom besluit hij zelf op onderzoek uit te gaan.

Vanaf daar wordt het m.i. rommelig. We krijgen te maken met nauwelijks meerderjarige hoertjes,
een vreemdeling en verstoorde relaties. Burink vertelt op zich wel een goed verhaal, alleen is de
uitwerking nogal minimaal. Ik mis diepte. Tegenwoordig verlangen lezers, ik in ieder geval wel,
meer lagen in een spannend verhaal. Er was meer uit John te halen, in wat hij wil en waarom hij
dus zelf op zoek gaat naar Bill. Heel even lijkt Susan verdieping te krijgen, maar dan slaat de deur
direct weer dicht. Aan de hand van de achterflap had ik toch meer verwacht van de nobele
redenen en motieven van de ontvoerders, waardoor John zich genoodzaakt voelt om hen te
helpen. Burink stelt mij teleur, want het verhaal is in de basis wel een goed idee,
maar nauwelijks uitgewerkt. Het verhaal is hierdoor te simpel geschreven en kon mij niet enorm
boeien. Ik wil graag de personages leren kennen, ze leuk of vreselijk vinden en met ze wel of niet
meeleven . Daarom een magere 2 sterren voor Enkeltje Costa Blanca.