Lezersrecensie
Bitterzoet verhaal: De robot en het blauwe vogeltje
Een robot is het hoofdpersonage in dit sfeervolle prentenboek. Zijn hart is stuk. Hij zit op een futuristische plek, te midden van andere robotten en technisch ijzerwerk . Er wordt van alles geprobeerd om zijn hart te maken, maar het lukt niet. Zo komt hij terecht op de schroothoop.
Al zittend overziet de robot zijn nieuwe omgeving, de lucht die hoog boven hem geleidelijk verkleurt van licht naar donker, van zon naar regen en van seizoen naar seizoen. Langzaam wordt het steeds stiller in hem. Hij voelt zijn hart tiktak slaan. De leegte, wordt steeds tastbaarder. Tot daar, op een dag, een blauw vogeltje tegen de ijskoude wind in komt vliegen en op zijn schouder landt. Het vogeltje is net zo koud en zwak als de robot zelf. Toch hoopt het vogeltje warmte te vinden bij de robot.
De tekeningen zijn liefdevol en teder. De grove inkleurtechniek geeft de afbeelding een zachte uitstraling, wat veel jonge lezertjes zal aanspreken. Op elke bladzijde is een hoop te zien: de plek waar het verhaal zich afspeelt, eerst in de fabriek, later in de buitenlucht. De omgeving, de lucht, het blauwe vogeltje. De meeste illustraties zijn wat grijzig, met een kern van kleur. Slim, want dat versterkt de aandacht tijdens het luisteren en maakt de tekening interessanter. Je kijkt nog eens goed. Je voelt de emoties op de bladzijden toenemen.
De kracht van dit bitterzoete boek zit in de heldere boodschap, die wordt ondersteund door de illustraties. De lezer wacht op beloning, want (en dat klinkt vast cheezy) ook als je denkt niets meer te kunnen betekenen, dan kan je voor een ander zijn houvast zijn. Je wil niets liever dan dat dit verhaal goed afloopt, maar doet dat het ook? Dat is afwachten…
Het is ook een verhaal over verwondering, vriendschap, en het mooie zien in de kleine en normale dingen in het leven .
Famous last words?: Jazeker! Dit prentenboek is een aanrader! Ik hou van dit verhaal en het nostalgische gevoel dat het achter laat. De eenvoudige betekenis zal je lang bijblijven. Een boek om te lezen, dan te herlezen en daarna er over bij te praten (naar gelang de leeftijd van het kind).<3
Auteur David Lucas
Karmijn uitgeverij
Al zittend overziet de robot zijn nieuwe omgeving, de lucht die hoog boven hem geleidelijk verkleurt van licht naar donker, van zon naar regen en van seizoen naar seizoen. Langzaam wordt het steeds stiller in hem. Hij voelt zijn hart tiktak slaan. De leegte, wordt steeds tastbaarder. Tot daar, op een dag, een blauw vogeltje tegen de ijskoude wind in komt vliegen en op zijn schouder landt. Het vogeltje is net zo koud en zwak als de robot zelf. Toch hoopt het vogeltje warmte te vinden bij de robot.
De tekeningen zijn liefdevol en teder. De grove inkleurtechniek geeft de afbeelding een zachte uitstraling, wat veel jonge lezertjes zal aanspreken. Op elke bladzijde is een hoop te zien: de plek waar het verhaal zich afspeelt, eerst in de fabriek, later in de buitenlucht. De omgeving, de lucht, het blauwe vogeltje. De meeste illustraties zijn wat grijzig, met een kern van kleur. Slim, want dat versterkt de aandacht tijdens het luisteren en maakt de tekening interessanter. Je kijkt nog eens goed. Je voelt de emoties op de bladzijden toenemen.
De kracht van dit bitterzoete boek zit in de heldere boodschap, die wordt ondersteund door de illustraties. De lezer wacht op beloning, want (en dat klinkt vast cheezy) ook als je denkt niets meer te kunnen betekenen, dan kan je voor een ander zijn houvast zijn. Je wil niets liever dan dat dit verhaal goed afloopt, maar doet dat het ook? Dat is afwachten…
Het is ook een verhaal over verwondering, vriendschap, en het mooie zien in de kleine en normale dingen in het leven .
Famous last words?: Jazeker! Dit prentenboek is een aanrader! Ik hou van dit verhaal en het nostalgische gevoel dat het achter laat. De eenvoudige betekenis zal je lang bijblijven. Een boek om te lezen, dan te herlezen en daarna er over bij te praten (naar gelang de leeftijd van het kind).<3
Auteur David Lucas
Karmijn uitgeverij
1
Reageer op deze recensie