Mooi! Het begin aan het eind

'Moet het zo'..
In gedachten staat er een vraagteken, tenminste dat blijft hangen in mijn hoofd. Er is ook genoeg om vragen over te hebben tussen de regels van strofevormen en sonnetten.

(Zoals in 'Sonnet voor de eeuwige jeugd' ) 'Het lijkt me vreselijk om zoiets te verdragen. Het niet-begrijpen wordt een tweede huid'

(Of in Egidus)
"Waar was ik toen je met je klas
het Egidiuslied in het echt ging zien,
mijn laatste kans je gezel te zijn
voor je in dat vliegtuig stapte?

Vragen vermengd met een veelvuldige dood. ‘We zijn de doden maar we weten het nog niet’.

Daan Doesborgh gedenkt vrienden die er niet meer zijn, en zijn eigen afscheid lijkt even dichtbij wanneer de dood ‘aan de achterdeur’ staat. Ook de lezer, als in 'we' is regelmatig aan de beurt.

"Op het plein gingen we dood, haast terloops..."

Toch schrikt zijn nieuwe bundel zeker niet af, het voelt als een ode aan het leven. Het begin aan het eind ...

"En meteen daarna was alles weids en licht."

Zoals in het bitterzoete en melancholische 'Op een dag'. Een kleine hint om goed terug te blikken of juist vooruit te kijken. Leef je leven bewust, want alles kan zo maar weg zijn.

"op een dag
denk je terug aan dit moment: je denkt niet eens aan je lichaam of geest, je hebt geen pijn
Je bent zoals je altijd bent geweest

en doet alsof je altijd zo zal zijn. Dan heb je spijt dat je niet het onmogelijke hebt gedaan:
bestaan in het volle licht van het bestaan "

#moethetzo #poetry #friendship #family #dead @daandoesborgh #vanoorschot
@uitgeverijvanoorschot