Binge-waardige boekenserie: Het zustertapijt

Dit boek werd mij aangeprezen, door meerdere mensen die weten dat ik groot liefhebber ben van de familiekroniek: 'Het achtste leven (voor Brilka).' Ik snap de vergelijking, maar bovenal is dit tweede deel hét bewijs dat een 'tweede deel vloek' niet hoeft te bestaan. Het is zeker net zo goed als het eerste deel en een goede voorbereiding op deel drie. Wil dat zeggen dat je het eerste boek niet hoeft te lezen? Het hoeft niet per se, maar gezien de geschiedenis zeg ik: Toch eerst deel één wél lezen! Bovendien is het zonde om 'Zusterklokken' te laten liggen.

Ik wil niet te veel verklappen, omdat mensen misschien het eerste deel nog willen lezen, maar ik kan veilig vertellen dat Lars Mytting een uitzonderlijke verhalenverteller is. Je leest en voelt de kou, de schoonheid, mystiek en tegelijkertijd de gezelligheid en cultuur die Scandinavië rijk is.

Dit tweede deel 'Het zustertapijt ' speelt zich af in het jaar 1903. Tweeëntwintig jaar nadat dominee Schweigaard terugkeerde naar Butangen met de pasgeboren zoon van Astrid Hekne.

Ondertussen is zoon Jehans Hekne volwassen en verstoten door zijn familie, maar hij is vastberaden iets van zijn leven te maken. Hij trekt graag de bergen in, om te vissen en op rendieren te jagen en het is de enige plek waar hij zich vrij voelt en zichzelf kan zijn. Op een ochtend in augustus ontmoet Jehans een raadselachtige jager, de Engelsman Victor Harrison. Hij voelt gelijk een sterke verbondenheid met de man. De ontmoeting zal het leven van beiden ingrijpend veranderen en het geeft Jehans de mogelijkheid en kracht om zijn eigen lot in hand te nemen.

Het verhaal beslaat de turbulente jaren tussen 1903 en 1919, met de komst van elektriciteit, de verschrikkingen van de Grote Oorlog en de Spaanse griep. Mytting neemt je mee naar Noorwegen aan het begin van de 20e eeuw en dompelt je met handen en voeten onder in het dagelijks leven, de cultuur, de sociale normen en vaardigheden in de afgelegen gemeenschap van Butangen.

Ik heb genoten van de mythen, maar er is ook van de realiteit. Ik hou van de sfeer, het onopgesmukte (wat ook echt Scandinavisch is) de echte relaties, de oprechte twijfels en gevoelens die gemakkelijk voor waar aan te nemen zijn. Van de sfeer in het boek en vooral van Kai. Zijn verlangen om alles op te lossen, of in ieder geval de tijd terug te draaien en sommige beslissingen ongedaan te maken.

Conclusie
De personages treden in de voetsporen van het verleden en proberen belangrijke levensvragen te beantwoorden. Er is veel moed, vastberadenheid en liefde in dit boek en een belangrijke wens om het beter te hebben. Aanrader voor mensen die van historische en mythische verhalen houden en van binge-waardige boekenseries.


Het zustertapijt | Lars Mytting | vertaling Paula Stevens | Uitgever Atlas Contact