Wacht maar af

De omslag is donker, met alleen het wit van de maan en de tekst. Het maakt een sterke indruk en is geheel in balans. De titel klinkt dreigend. Wacht maar af: Ik ben meteen benieuwd wat Loes voor ons in gedachten heeft.

Wanneer een schrijver, die je graag leest en van wie je al meerdere boeken hebt gelezen, een nieuw boek publiceert, ben je daar benieuwd naar. Helemaal als de schrijfster nog niet zo lang geleden een ingrijpend voorval heeft meegemaakt. In maart 2018 werd Loes den Hollander getroffen door een hersenaneurysma. Elf maanden eerder kreeg haar man Harry een hersenbloeding. Loes is inmiddels hersteld, maar haar echtgenoot is nog steeds aan het revalideren.

Of het komt door de autobiografische trekjes, of door haar schrijfervaring, maar wat mij betreft is ‘Wacht maar af- één van de betere werken van de auteur.

Hoofdpersoon en verteller van het verhaal is de 42-jarige Franka Munnike. Die op bezoek is bij haar moeder. Ze hoort terwijl ze naar de kelder loopt om een vaas te pakken, het aanzwellende geluid van een trommel. Een geluid dat snel oorverdovend wordt. Ze schrikt even later wakker in een verpleeghuis. Ze schijnt er al vijf weken te liggen, na een hersenoperatie in het ziekenhuis. Ze ontdekt ook tot haar grote ontsteltenis dat in tussentijd haar moeder is overleden en haar man gedraagt zich ineens erg afstandelijk. Iedereen gedraagt zich vreemd en verdacht en Franka is constant op haar hoede. Is ze nou echt de weg kwijt aan het raken, of is er sprake van iets anders?

Een vervreemdende sfeer maakt zich van de lezer meester. Het verhaal ondoorgrondelijk op de achtergrond aanwezig. Wat is er aan de hand? De tweede verteller licht af en toe een tipje van de sluier, maar het lijkt er verdacht veel op dat die juist een rookgordijn aan het optrekken is.

Je voelt je verbonden met Franka. Ze is ernstig getraumatiseerd door alles, maar komt er niet aan toe om het verdriet om haar moeder te verwerken, en haar omgeving lijkt zich niet te willen realiseren hoe moeilijk dit voor haar is. Daarnaast mist ze de vertrouwelijkheid van haar partner Brent, om haar verhalen aan kwijt te kunnen en zich veilig te voelen.

Tegen het advies van haar behandelend arts verlaat Franka (te) snel het verpleeghuis. Ze wil haar leven weer op de rit en gelukkig krijgt ze de nodige ondersteuning van haar naasten. Maar ook die naasten lijken steeds vijandelijker te worden en er gebeuren nog steeds vreemde dingen. Franka deelt steeds minder, en omstanders kijken haar vreemd aan.

Eigenlijk houdt alleen haar wantrouwen haar op de been, tot er verdere plot wendingen in het verhaal worden verweven. Daar word je natuurlijk eerst niets wijzer van, want Loes houdt de lezer een speeltje voor en trekt het dan snel weer weg. Na een flink aantal bladzijden begint er wel iets te dagen, maar ook hierin weet de auteur een kat-en-muisspel op te voeren. Terwijl je vermaakt achter het speeltje aanrent, en de tong uit je mond hangt, kom je erachter dat je maar beter gewoon kunt gaan zitten om door te lezen.

Wacht maar af bevat alle ingrediënten voor een goede thriller. Beklemmende spanning wisselt af met het mistige brein van Franka. Erg goed gedaan. Ik houd ook van de psychologie achter de misdaad: Wat drijft de mens om een zonde te begaan? Wacht maar af.


Wacht maar af | Loes den Hollander | De crime compagnie