De logica van het deduceren

Sherlock Holmes. Wie kent hem niet? Het bekende personage van de schrijver A.C. Doyle die eind 19e eeuw het levenslicht zag. Inmiddels is er een nieuwe pocketeditie verschenen. In deze pocketeditie zijn meerdere verhalen van Sherlock Holmes gecombineerd. De Gloria Scott en Het Musgraveritueel zijn twee korte verhalen die eerder zijn verschenen als memoires. Een studie in rood is een roman.

Door de memoires als inleiding te gebruiken, leer je al snel het eigenaardige karakter van Sherlock Holmes kennen. Door de vlotte pen word je vrijwel direct ondergedompeld in de denkwijze van Holmes. Het zijn twee prachtige ‘appetizers’ alvorens je je kan storten op ‘Een studie in rood’. Dit verhaal begint bij het begin; het moment dat Dr. Watson en Sherlock Holmes elkaar ontmoeten. Al snel raken ze verstrikt in hun eerste zaak; een vermoorde man wordt gevonden in een leegstand huis. De politie komt geen steek verder en vraagt hulp van bijzondere logica van Holmes.

Hoewel het verhaal al eind 19e eeuw aan het papier is toevertrouwd, was ik verrast over het gemak waarmee ik door het verhaal heen kwam. Het voelt alsof je met een tijdmachine teruggaat naar die tijd, zo levendig is het beschreven. De logica van het deduceren is de kracht van Holmes en als lezer word je daarin goed meegenomen. Het lijkt alsof je op sommige momenten zelf in het hoofd van Holmes zit; ook al wordt een deel van het verhaal verteld vanuit het perspectief van Watson.

Het eerste deel eindigt met de arrestatie van de dader. Al komt dat als lezer wat verwarrend over omdat je – ondanks de zorgvuldige beschrijving van het onderzoek – toch wat logische elementen over het hoofd hebt gezien. Wat het verhaal bijzonder maakt is dat je in het tweede deel volledig wordt teruggeworpen in de tijd en de aanloop van de moord meemaakt vanuit het (alwetende) vertelperspectief van de dader. Pas dan is de puzzel compleet. Beide delen worden met elkaar verbonden door zeer goed uitgewerkte details.