Lezersrecensie
Chaerofobie - De angst voor geluk
Martine Kamphuis is een pseudoniem voor een psychiater/Psychotherapeut die woont en werkt in Rotterdam en haar psychologische kennis verwerkt in haar boeken.
Afgelopen week deelde ik al de recensie van De kliniek, deel 1 in de serie over Sanne, die aan het werk gaat in een TBS-kliniek, waar vervolgens van alles gebeurt.
Gelijk daarna las ik deel 2, de nieuwkomer. Aangezien deel 1 naar mijn mening wel een stuk spanning miste en ook een stukje diepgang, ging ik met een beetje een vooroordeel deel 2 in. In de niewkomer werkt Sanne nog steeds in de TBS-kliniek, wanneer haar baas, Karel, over wordt genomen door een nieuw karakter, Annabella, die heel anders werkt dan Karel en over wie de nodige verhalen rondgaan. Er komt ook een nieuwe TBS-cliënt binnen, met wie Sanne een bijzondere ervaring opdoet. Ondertussen zit één van de karakters uit deel 1 ook nog steeds achter Sanne aan. Aan alle kanten voelt Sanne dus achterdocht naar de mensen om zich heen, zeker gezien de steun die ze in deel 1 niet kreeg. Als vervolgens Karel doodgaat en er van alles gebeurt rondom Sanne en deze karakters, gaat Sanne wederom op onderzoek uit om uit te vogelen wat er aan de hand is. Hierbij volg je haar gedachte patronen en zie je hoe ze stoeit met zichzelf en de mensen om haar heen.
Sanne maakte in deel 1 een mooie karakterontwikkeling door. Ze ging wat steviger in haar schoenen staan en kwam meer voor zichzelf op. In deel 2 lijkt ze dit in het begin wel een beetje kwijt te zijn. Als ze de cliënt uit deel 1 tegenkomt, lijkt ze ineens weer heel erg bang voor hem, terwijl ze in deel 1 de controle leek te krijgen op de situatie en daarbij haar angst wat leek kwijt te raken. Gelukkig zie je door het boek heen wel dat ze zichzelf herpakt, zelfs als ze traumatische dingen meemaakt, springt ze toch weer in het zadel en herpakt zichtzelf. Ik merk wel dat in vergelijking met deel 1, Sanne toch wat minder deelt met de mensen om zich heen ze veel meer voor zichzelf houdt. Wat totaal begrijpelijk is nadat je de kliniek hebt gelezen. Hierdoor maakt ze wel sneller fouten in haar denkpatroon en checkt ze niet de feiten. Vanuit een psychologisch oogpunt is dit erg herkenbaar en ook goed beschreven. Al zou je dit misschien niet doorhebben als je niet eerst de kliniek zou lezen.
In deel 1 ontmoet Sanne ook een nieuw iemand in haar mogelijke romantische leven, in de nieuwkomer zijn ze eerst nog vrienden. In deel 1 spreken ze regelmatig af en een aantal keer komt zij binnen op de plek waar ze hebben afgesproken en heeft hij alvast rode wijn voor haar besteld. In de nieuwkomer spreken ze voor het eerst weer af en vraagt hij haar ineens of rode wijn niet haar favoriet was. Dit stukje vond ik wat verwarrend aangezien hij in deel 1 zo overtuigend rode wijn voor haar besteld had. Dat is een klein stukje waar ik me misschien niet aan zou moeten ergeren, maar wat wel blijft hangen.
De nieuwkomer is een leuk vervolg op de kliniek. Er mist naar mijn mening nog wel een stuk spanning, maar door de verschillende karakter, denkwijzen en mogelijke motieven voor de gebeurtenissen, is er wel meer sprake van een verrassingselement. Ik had bijvoorbeeld wel snel uitgevogeld wie wat had gedaan, maar niet waarom omdat dat zoveel onduidelijkheid over wordt geschept in het boek. Dat gaf wel extra plezier in het lezen. Er gebeurden meerdere kleine dingen in het verhaal die op zich niet veel met de rode draad te maken hebben, maar voor het psychologische stuk van het boek wel heel belangrijk zijn, zo wordt je een stuk beter meegenomen in de gedachtepatronen van Sanne en zie je hoe zij heel veel moeite heeft met het niet zelf invullen van details en hoe ze alles in verband ziet, terwijl sommige dingen niks met elkaar te maken hebben. Dat is een erg interessant aspect van het verhaal.
Iemand schreef dat de nieuwkomer meer een psychologische roman is en aangezien voor mij de spanning heel erg miste of maar heel kort duurde, ben ik het daar wel mee eens. Had ik het boek als zodanig gelezen, dan was ik er heel anders in gestapt dan wanneer ik een thriller verwachtte zoals ik nu deed.
Ik heb ook weer een nieuw woord geleerd: Chaerofobie. De angst voor geluk
+ Mooie karakterontwikkeling
+ Interessante karakters
+ Meer gezaaide verwarring
+ Wynona Post, van de andere serie van Martine Kamphuis, komt hier ook in voor, erg leuk!
De nieuwkomer is nog niet mijn favoriet, ik denk dat er nog steeds meer ruimte is voor diepgang en ik zou graag meer spanning zien in de boeken, maar ik vond dit deel leuker dan deel 1, dus ik geef de Nieuwkomer 3 sterrren!
~ Live Your Life Reading
Afgelopen week deelde ik al de recensie van De kliniek, deel 1 in de serie over Sanne, die aan het werk gaat in een TBS-kliniek, waar vervolgens van alles gebeurt.
Gelijk daarna las ik deel 2, de nieuwkomer. Aangezien deel 1 naar mijn mening wel een stuk spanning miste en ook een stukje diepgang, ging ik met een beetje een vooroordeel deel 2 in. In de niewkomer werkt Sanne nog steeds in de TBS-kliniek, wanneer haar baas, Karel, over wordt genomen door een nieuw karakter, Annabella, die heel anders werkt dan Karel en over wie de nodige verhalen rondgaan. Er komt ook een nieuwe TBS-cliënt binnen, met wie Sanne een bijzondere ervaring opdoet. Ondertussen zit één van de karakters uit deel 1 ook nog steeds achter Sanne aan. Aan alle kanten voelt Sanne dus achterdocht naar de mensen om zich heen, zeker gezien de steun die ze in deel 1 niet kreeg. Als vervolgens Karel doodgaat en er van alles gebeurt rondom Sanne en deze karakters, gaat Sanne wederom op onderzoek uit om uit te vogelen wat er aan de hand is. Hierbij volg je haar gedachte patronen en zie je hoe ze stoeit met zichzelf en de mensen om haar heen.
Sanne maakte in deel 1 een mooie karakterontwikkeling door. Ze ging wat steviger in haar schoenen staan en kwam meer voor zichzelf op. In deel 2 lijkt ze dit in het begin wel een beetje kwijt te zijn. Als ze de cliënt uit deel 1 tegenkomt, lijkt ze ineens weer heel erg bang voor hem, terwijl ze in deel 1 de controle leek te krijgen op de situatie en daarbij haar angst wat leek kwijt te raken. Gelukkig zie je door het boek heen wel dat ze zichzelf herpakt, zelfs als ze traumatische dingen meemaakt, springt ze toch weer in het zadel en herpakt zichtzelf. Ik merk wel dat in vergelijking met deel 1, Sanne toch wat minder deelt met de mensen om zich heen ze veel meer voor zichzelf houdt. Wat totaal begrijpelijk is nadat je de kliniek hebt gelezen. Hierdoor maakt ze wel sneller fouten in haar denkpatroon en checkt ze niet de feiten. Vanuit een psychologisch oogpunt is dit erg herkenbaar en ook goed beschreven. Al zou je dit misschien niet doorhebben als je niet eerst de kliniek zou lezen.
In deel 1 ontmoet Sanne ook een nieuw iemand in haar mogelijke romantische leven, in de nieuwkomer zijn ze eerst nog vrienden. In deel 1 spreken ze regelmatig af en een aantal keer komt zij binnen op de plek waar ze hebben afgesproken en heeft hij alvast rode wijn voor haar besteld. In de nieuwkomer spreken ze voor het eerst weer af en vraagt hij haar ineens of rode wijn niet haar favoriet was. Dit stukje vond ik wat verwarrend aangezien hij in deel 1 zo overtuigend rode wijn voor haar besteld had. Dat is een klein stukje waar ik me misschien niet aan zou moeten ergeren, maar wat wel blijft hangen.
De nieuwkomer is een leuk vervolg op de kliniek. Er mist naar mijn mening nog wel een stuk spanning, maar door de verschillende karakter, denkwijzen en mogelijke motieven voor de gebeurtenissen, is er wel meer sprake van een verrassingselement. Ik had bijvoorbeeld wel snel uitgevogeld wie wat had gedaan, maar niet waarom omdat dat zoveel onduidelijkheid over wordt geschept in het boek. Dat gaf wel extra plezier in het lezen. Er gebeurden meerdere kleine dingen in het verhaal die op zich niet veel met de rode draad te maken hebben, maar voor het psychologische stuk van het boek wel heel belangrijk zijn, zo wordt je een stuk beter meegenomen in de gedachtepatronen van Sanne en zie je hoe zij heel veel moeite heeft met het niet zelf invullen van details en hoe ze alles in verband ziet, terwijl sommige dingen niks met elkaar te maken hebben. Dat is een erg interessant aspect van het verhaal.
Iemand schreef dat de nieuwkomer meer een psychologische roman is en aangezien voor mij de spanning heel erg miste of maar heel kort duurde, ben ik het daar wel mee eens. Had ik het boek als zodanig gelezen, dan was ik er heel anders in gestapt dan wanneer ik een thriller verwachtte zoals ik nu deed.
Ik heb ook weer een nieuw woord geleerd: Chaerofobie. De angst voor geluk
+ Mooie karakterontwikkeling
+ Interessante karakters
+ Meer gezaaide verwarring
+ Wynona Post, van de andere serie van Martine Kamphuis, komt hier ook in voor, erg leuk!
De nieuwkomer is nog niet mijn favoriet, ik denk dat er nog steeds meer ruimte is voor diepgang en ik zou graag meer spanning zien in de boeken, maar ik vond dit deel leuker dan deel 1, dus ik geef de Nieuwkomer 3 sterrren!
~ Live Your Life Reading
1
Reageer op deze recensie
