Niet het beste werk van Riley

De orchideeëntuin (eerder uitgegeven als terug naar Wharton Park), dit is één van de eerste boeken van Lucinda Riley die gekend staat voor haar zeven zussen reeks.
Voor mij was dit de eerste stand alone van haar die ik las. De vorige cover en titel, vind ik persoonlijk ook heel mooi, en vind ik goed bij het boek passen. De nieuwe titel de orchideeëntuin snap ik het past beter in het plaatje met de rest van de boeken, en het heeft ook betrekking tot het verhaal, maar de eerste titel was beter.
In het verhaal worden we meegenomen in het leven van Julia Forrester, zij is een bekende pianiste die een tragische gebeurtenis in haar leven heeft meegemaakt. Wanneer ze er eindelijk terug bovenop lijkt te komen keert ze terug naar Wharton Park die verkocht zal worden. Het brengt Julia terug naar het verleden, ze zat immers altijd met haar opa in de kasten waar ze zich thuis voelde. Wanneer er bij de opruiming van Wharton Park een dagboek gevonden wordt ontdekt Julia een lang bewaard geheim van het landgoed. Die heel wat emoties en onthullingen teweegbrengt. Kan het verleden de toekomst veranderen?
Mijn mening;
Na de zeven zussen gelezen te hebben en nu aan dit boek gelezen te hebben merk je dat Riley in haar schrijven enorm geëvolueerd is. De zeven zussen reeks is dieper en beter uitgewerkt dan dit boek. Dit wel echter niet zeggen dat het verhaal niet goed in elkaar zit, maar hieraan daar kon de overgang tussen het heden en het verleden misschien anders uitgewerkt worden.
Je krijgt soms het gevoel dat het lang duurt om tot de point te komen en bij andere stukken mocht er dan weer wat meer details gegeven worden.
Zo begint het boek met een proloog, waar ik de clou echt van mis.
Want uiteindelijk heeft het helemaal niets met het verhaal te maken, wat jammer is. Er was dan misschien beter een ander voorwoord genomen, zonder spoilers te willen vrijgeven, over het verleden van wat er gebeurd is in de tweede oorlog, dan had logisch geleken.
Het verhaal en de romantiek in het boek zit, is typisch voor dit soort verhalen, ideaal om even weg te dromen bij de mooie beschrijvingen van het landgoed en van de omgeving van het verleden, er zitten ook gruwelijkheden in omdat het verleden zich afspeelt in de tweede wereldoorlog, zo worden de gruwelijkheden niet vergeten en zie je ook een andere kant van de oorlog.
Mijn conclusie, een aanrader voor al wie weg wil dromen bij een mooi landgoed in Engeland, het is niet allemaal rozengeur en mannenschijn maar we krijgen onze typische eind goed al goed.