Na een triomf voor YA, scoort Reims nu ook bij de jeugd

Lara Reims leerde ik als debuterend auteur kennen toen ze bij Hamley Books haar “Upgrade” mocht voorstellen aan het grote publiek. In de reeks rond Rémi (die weliswaar voor Young Adult op heel wat bijval kon rekenen en ook een best hoge score van onze redactie kreeg), mochten we al vaststellen dat ze een heel herkenbare stijl hanteerde die uiterst wel paste bij het gekozen genre. Dit keer werd ik opnieuw op een schrijfsel van haar hand getrakteerd, maar maakt ze de overstap naar een jongere doelgroep. De fantasie-insteek blijft echter overeind en haar herkenbare stijl is ook hier een schot in de roos.
Bij de aanvang van het boek noteerde ik een klein puntje van kritiek, namelijk dat de schrijfster het verhaal zonder enige inleiding of voorbereiding meteen aanvangt bij het ontdekken van het witte doosje door het hoofdpersonage. Het voelde net alsof Reims meteen bij de eerste bladzijde al een heel stuk van het plot had weggegeven. Wanneer ik echter verder las, werd al gauw duidelijk dat dit slechts het topje van de ijsberg was en bleek dat de schrijfster heel wat andere plannen met haar lezers heeft.
Ik mag dan al gezegd hebben dat het boek (zoals de titel eigenlijk al verraadt) dan wel een zekere fantasie-insteek in zich draagt, het gegeven blijkt echter een drager van heel wat menselijker en diepgaandere thematiek. De auteur slaagt erin om op een best wel luchtige en kindvriendelijke manier moeilijke onderwerpen als scheiding, schuldgevoel, pesten of eenzaamheid in het verhaal te verwerken, zonder dat je ook maar enigszins het gevoel krijgt dat je een belerende tekst aan het doornemen bent. Het is dan ook een gewaagde stap om deze onderwerpen in het plot te verwerken, maar Reims slaagt hierin met vlag en wimpel.
In relatief korte en toegankelijke zinnen wordt een realistische leefwereld van een jonge tiener geschetst. De verhaalstructuur houdt gelijke tred met de geestesingesteldheid van het hoofdpersonage en zorgt niet alleen voor een grote mate van herkenbaarheid, maar verhoogt hiermee ook het betrokkenheidsgevoel van de lezer. De verhaallijn leest vlot weg, vanaf zo’n tien jaar en ouder.
Als volwassen lezer had ik regelmatig het gevoel dat nogal wat elementen uit haar YA-reeks werden overgenomen in dit jeugdverhaal, al kan dat bezwaarlijk als storend aanzien worden, daar het twee doelgroepen betreft die elkaar op geen enkel moment zullen overlappen.
Lara Reims, wist heel wat lovende woorden te verzamelen met haar Rémi-trilogie bij een Young Adult publiek. Dit keer doet ze dat nog eens netjes over voor een jeugdpubliek en toont daarmee dat ze een vlotte pen heeft die moeiteloos elke leeftijdsgroep aankan.