Wondermooi en origineel concept dat helaas te snel opbrandt

Ongeveer een half jaar terug, kon ik mijn hart ophalen aan het jeugdverhaal “Geestenvanger” van Latoya Morris. Niettegenstaande ze eerder al haar strepen had verdiend bij een Young Adult publiek, toonde ze dat ze ook best haar vrouwtje kon staan in het jeugdsegment. Dat deze auteur een relatief hoog schrijftempo heeft, getuigt alweer haar nieuwste titel in de stal van Hamley Books onder de titel Nooit Gedacht, waarbij ze terug haar YA-fans wil aanspreken.

Terwijl ze met haar vorige boeken steeds een volledig eigen concept uitwerkte en van invulling voorzag, grijpt ze dit keer terug naar een klassieker onder de klassiekers, het verhaal van Peter Pan. En terwijl ik absoluut op het hart wil drukken dat dit geenszins een hertelling is of een flauw afkooksel van het origineel, komen wel netjes alle klassieke elementen van het voornoemde avonturen-epos aan bod, zowel bekende als wat minder bekende aspecten.

De meeste lezers zullen ongetwijfeld de tekenfilmversie van Disney kennen, of het live-action verhaal met wijlen Robin Williams in de hoofdrol, of zelfs één van de vele spin-offs en hertellingen die het nooit haalden bij de voorgenoemde blockbusters, maar weinigen kunnen James M Barrie bij naam noemen als de auteur van wat aanvankelijk een toneelstuk was en pas later werd omgetoverd en bijgespijkerd tot het klassieke fantasy-avonturenverhaal. Zoals heel wat klassieke sprookjes is de versie die we op vandaag kennen heel wat kindvriendelijker en vrolijker dan oorspronkelijk door de auteur werd bedoeld en Morris heeft zich dan ook niet gebaseerd op de originele versie, dan wel op de beter gekende “kindvriendelijke” opzet. Als die-hard horrorfan voor mij alvast een gemiste kans.

In tegenstelling tot haar voorgaande boeken, waagt Latoya Morris zich met “Nooit Gedacht” toch voor een stuk op onbekend terrein. Ze verweeft science-fiction elementen doorheen het fantasy-geheel en laat het avonturen-aspect de twee genres met elkaar verweven. En net daar knelt het schoentje wel een beetje. Science-fiction en Fantasy zijn twee relatief specialistische genres die toch wel enige ervaring en een aparte aanpak vereisen. En alhoewel er een aantal best geslaagde cross-overs kunnen benoemd worden, zijn het er net omwille van de voorgenoemde reden heel weinig. En alhoewel de scifi insteek best wel ondergeschikt is, voelt het bij momenten wat onwennig aan. Let op, een doorsnee YA-lezer zal zich hieraan hoegenaamd niet storen, maar ervaren fans van elk van deze genres zullen ongetwijfeld wat de wenkbrauwen fronsen.

De auteur bevestigt met dit verhaal dat ze de schrijfstiel absoluut machtig is en weet haar personages van een treffende diepgang te voorzien en ze realistisch neer te pennen. Vanaf het eerste hoofdstuk zal ze ongetwijfeld iedere lezer weten te overtuigen. De verhaallijn is dan ook netjes gestructureerd, de lezers worden eerst in het hele gebeuren ingeleid, zij het terecht beperkt (we mogen toch veronderstellen dat zowat iedere lezer enige achtergrond van Peter Pan kent), waarna de link wordt gemaakt met het heden (van het verhaal, een verre toekomst voor ons) en het nieuwe avontuur van start gaat. En dan zijn we nog maar een honderdtal pagina’s verder en blijft het geheel helaas wat op hetzelfde been hinken. Het leek haast alsof plots alle vaart uit de plot was verdwenen. Best wel jammer, vooral omdat de auteur haar beste troeven al heel vroeg in het boek had uitgespeeld… de hint naar de klassieker, de romantiek van de hoofdpersonages, het mysterieuze eiland op een onbekende planeet. Er werd zoveel in de eerste hoofdstukken gestopt, dat het haast leek alsof er na ongeveer een derde van het boek, niets echt nieuws of origineels meer te vertellen viel. En hoe sterk de schrijfstijl van Morris dan ook mag zijn, de disproportie tussen die eerste honderd pagina’s en de rest van het boek, wist het totaalplaatje voor mij te nekken.

“Nooit Gedacht” is een schitterend idee met een duidelijke en toegankelijke schrijfstijl, een uiterst origineel concept dat vanaf de eerste hoofdstukken de lezer aan de plotlijn kluistert, maar dat helaas niet tot het einde weet vol te houden. Jammer toch wel.