Wondermooie en eigentijdse hertelling

Sommige illustratoren vergaren naam en faam met hun wondermooie tekeningen bij de verhalen van diverse auteurs, anderen kiezen er dan weer voor om hun eigen boeken van illustraties te voorzien en de combinatie auteur/illustrator na te streven. Valeria Docampo gaat net nog een stapje verder en voorziet klassiekers uit de wereldliteratuur van een volledig nieuw en eigentijds jasje.

Na of liever naast haar samenwerking met Agnès de Lestrade waarbij de meest wonderbaarlijke illustraties het levenslicht zagen, koos Docampo ervoor om klassieke sprookjes in haar eigen onnavolgbare stijl onder te dompelen. Zo nam ze reeds De Kleine Prins, Doornroosje of Assepoester onder handen. En dit keer was het de beurt aan een verhaal dat al tal van interpretaties kreeg aangemeten : “Alice in Wonderland”.

De klassieker van Lewis Carroll hoef ik vast aan niemand voor te stellen. Wie dan al het boek niet heeft gelezen, heeft vast al één van de filmversies van het verhaal gezien. Valeria Docampo blijft ook voor deze uitgave lekker trouw aan het originele verhaal en blaast voornamelijk door de combinatie van haar eigenzinnige tekeningen en een occasioneel speels gebruik van een grotere font in magenta of azuurblauw, het geheel een nieuw en modern leven in.

Het boek is doorspekt met kleurrijke bladvullende illustraties van haar hand, maar daarnaast wordt ieder hoofdstuk voorzien van een schets in magenta en krijgen we tal van kleinere illustraties tussen de verhaallijn door, in één van de twee bovenvermelde grote-font-kleuren. Je kan dan ook deze uitgave niet louter als een (voor-)leesboek gaan beoordelen. Zelfs de een betiteling die leesboek en prentenboek samenvoegt zou de publicatie onvoldoende tot eer strekken. Het is een ontdekkingsboek, een vergaap-boek, een bewonder-boek, maar bovenal een juweeltje in de boekenkast of op je schoot.

Als er dan al één klein minpuntje kan aangebracht worden bij deze anderzijds perfecte uitgave, dan is het dat het boekformaat net wat te groot is om door kinderhanden vastgehouden te worden, ook het gewicht is wat aan de zware kant. Maar dan moet ik ook wel bekennen dat kinderhandjes dit boek nooit in handen zouden krijgen, ik koester die veel liever zelf.