Ideaal voor wie van avonturenverhalen houdt

Het is alweer een heel eind geleden dat ik nog iets mocht lezen van Christine Charliers. Na haar oorspronkelijke trilogie rond Esther en Jonathan bleef het geruime tijd wat stil. En nu, net voor het jaareinde, kreeg ik het langverwachte nieuwe avontuur van dit tweetal in de bus. Een aangename verrassing in ieder geval en meteen het moment om in het kader van de blogtour mijn mening neer te pennen.


Charliers heeft in haar nieuwste uitgave nog steeds haar gemoedelijke en uiterst laagdrempelige schrijfstijl die we van haar voorgaande boeken kennen en ze bouwt de plot heel gestructureerd op aan de hand van relatief korte zinnen. Uitvoerige beschrijvende metaforen moet je van haar niet verwachten en dat komt meteen ook het leestempo ten goede, waardoor je met een rotvaart door het boek heen leest. Niettegenstaande een Young Adult publiek zeker zal weten te genieten van dit boek, kan ik het verhaal aanraden voor vlotte lezers vanaf zo’n 12 jaar.

Met “De Jacht op de Wolven” zet Charliers haar sterke punten van de vorige delen in de reeks nog eens extra in de verf en doet ze gewoon opnieuw waar ze goed in is, namelijk het schrijven van haar “wolvenmens-verhalen” (of moet ik zeggen “menswolven”?). Ik weiger echter pertinent om het boek als een apart verhaal te betitelen, omdat, niettegenstaande de vermelding op het boek dat het hier gaat om een volledig op zichzelf te lezen avontuur, ik me daar niet helemaal kan in vinden. In de eerste drie delen kregen de lezers de volledige achtergrond van het serum, de interacties tussen de diverse personages en nog zoveel meer, dat een doorsnee boekenfan zonder die achtergrond nu eenmaal met teveel vragen zou achterblijven na afloop van dit vierde boek.

De schrijfster heeft de hoofdpersonages met voldoende zorg neergepend, om ze te voorzien van een realistisch gezicht, terwijl een hele resem aan nevenpersonages (antagonisten inclusief) toch wel nog wat meer gewicht konden gebruiken binnen het geheel. Ook hier weer kan een lezer van de eerste drie delen teren op de kennis die hij of zij reeds eerder heeft verworven omtrent het relatief grote aantal karakters dat het verhaal rijk is, terwijl een nieuwe lezer wat in het diepe wordt gegooid.

Voor wie genoten heeft van de wolventrilogie, zal deze “De Jacht op de Wolven” perfect in hun straatje passen. Charliers weet hoe ze een pen moet hanteren en levert opnieuw een verhaal af, dat mag gelezen worden. Eerlijk is eerlijk : heel erg origineel kunnen we dit boek niet noemen, daarvoor had ik doorheen de plot te vaak het gevoel dat ik het al allemaal al eens had gelezen, maar dat neemt niet weg dat ik volop meeleefde met de spannende avonturen of dat mijn maag ineen kromp wanneer een mens of dier gekwetst raakte.

“De Jacht op de Wolven” is een leuk fantasyverhaal dat lekker voortborduurt op de gebeurtenissen uit de vorige boeken. Charlier bevestigt haar kunde zonder buiten haar comfortzone te treden of uiterst vernieuwend te zijn. En soms is dat netjes voldoende om te overtuigen.