Lezersrecensie
Te kinderlijk geschreven
Het valt niet mee om een verhaal door de ogen van een kind te vertellen, het wordt al snel te kinderlijk, te onschuldig en flauwtjes. Tot nu ben ik maar één schrijver tegengekomen die dat wel kan, namelijk Niccolò Ammaniti. Ook John Boyne slaagt er wat mij betreft niet in. Lange tijd meende ik dat ik een jeugdboek in handen had. Pas op het - schokkende - eind, meende ik zeker te weten dat dit een boek was dat in ieder geval ook - of vooral - voor volwassenen geschreven is.
Het verhaal op zich is aangrijpend. Het gaat over de vriendschap die ontstaat tussen de ik-figuur - het zoontje van een hooggeplaatste kampcommandant - en een joods jongetje aan de andere kant van het hek. Het grootste minpunt - of het meest ongeloofwaardige - aan het verhaal vond ik dat de ik-figuur amper vragen stelt over wat hij ziet en hoort. Jammer, en daarom niet meer dan twee sterren.
Het verhaal op zich is aangrijpend. Het gaat over de vriendschap die ontstaat tussen de ik-figuur - het zoontje van een hooggeplaatste kampcommandant - en een joods jongetje aan de andere kant van het hek. Het grootste minpunt - of het meest ongeloofwaardige - aan het verhaal vond ik dat de ik-figuur amper vragen stelt over wat hij ziet en hoort. Jammer, en daarom niet meer dan twee sterren.
12
1
Reageer op deze recensie
