De tranenmaker - Erin Doom

Wat is dit een lastig boek om te beoordelen. Zo wist het verhaal mij vrij direct te pakken. Interessant dat twee weeskinderen die elkaar op het eerste gezicht niet liggen, bij elkaar in eenzelfde adoptiegezin terechtkomen. Het verhaal kwam ondanks de interessante start wat traag op gang en ik moest mij er soms echt even doorheen worstelen. De auteur is vrij langdradig en probeert vaak té poëtisch te schrijven. Ze is er goed in, dat wel, maar het is een beetje te veel. Het boek had dan ook echt wel 200 pagina’s minder kunnen zijn (complimenten overigens naar de vertaler! Wat het is ontzettend goed vertaald; het poëtische komt goed over). Er gebeurt namelijk niet heel veel, maar er wordt toch veel omschreven. De kleine lettertjes droegen helaas ook niet bij aan het leescomfort. Ik ben dan ook stiekem ergens wel blij dat ik het boek uitheb.

De auteur heeft gezorgd voor de nodige diepgang in het verhaal. Zo vormen kindermishandeling en trauma’s een grote rode draad in deze roman. Dit hield het interessant genoeg om door te blijven lezen. Op 2/3 van het boek kwam er iets meer vaart in en kreeg ik eindelijk een gevoel van sympathie voor Rigel (ik vind 'm nog steeds niet heel leuk) en begon ik beide hoofdpersonages meer te waarderen. Ik vloog door de laatste 100 pagina's heen. Dat maakt het dat ik toch voor de drie sterren ben gegaan.

Nog een minpuntje was dat ik écht had verwacht dat ik een fantasy-boek in handen had door de vergelijking met Twilight op de achterkant van het boek. Ik zat dus te wachten op een fantasy-twist, maar die kwam niet. De vergelijking met Twilight zorgt dus voor iets te veel verwarring. Ik vermoed dat het bij deze vergelijking vooral gaat om de relatieontwikkeling en de karaktereigenschappen van de personages; die hebben namelijk zeker wat weg van Edward Cullen en Bella Swan. Zo is Rigel de mysterieuze man die iedereen van zich afduwt en is Nica het onschuldige meisje dat als een blok valt voor deze bad boy. Het duurde dan ook even voor ik het gevoel kon loslaten dat het een fantasy-boek was en accepteerde dat ik een roman in mijn handen had.

Als laatste dan nog iets wat ik een beetje raar vond: Nica trekt wit weg bij elk insect dat kwaad wordt gedaan, maar ze eet wel vlees? Dat kon ik even niet met elkaar rijmen..

Al met al: zeker geen slecht boek. Een dikke aanrader? Dat ook niet. Het was prima, maar had echt wel iets korter gemogen.