Mooie fragmenten

Vincent, die van structuur houdt en over alles nadenkt, gaat op zoek naar zijn broer Menno. Hoe Menno precies uit zijn leven is verdwenen wordt tijdens het lezen duidelijk in de cursief gedrukte hoofdstukken.

Dit debuutboek van Sandra Bernart heeft een zeer sterk begin! De kansberekeningen, die regelmatig terugkomen, zijn best amusant en interessant. Vooral de mooie zinsbouw en woordkeuze vallen me op, zoals :
p.9 : Het werd een nieuwe boekentas. Dan blijven je boeken ongeschonden, zei mijn moeder. Dat dat niet voor mezelf gold, wist ze toen nog niet.
p. 20 : Of ik alle tijd had deed er wat mij betreft niet toe. Iedereen heeft alle tijd. Ik heb niet meer tijd gekregen dan iemand anders. Het is maar hoe je met de tijd omgaat.

De korte hoofdstukken zijn een afwisseling tussen heden en verleden. De typische karaktereigenschappen van de hoofdpersonages worden goed weergegeven. Maar na het héél sterke begin begint het verhaal een beetje af te zwakken. Veel details en beschrijvingen die eigenlijk niet ter zake doen halen de vaart uit het verhaal. (Hoofdstuk over het horloge lijkt me bv totaal overbodig. )

Ik had het gevoel dat het verhaal vooral zo goed was door de mooie fragmenten en mooie citaten. Bij de 'verantwoording en dankwoord' vielen voor mij dan ook de puzzelstukjes op zijn plaats, alsof er eerst die vele mooie stukjes tekst waren, waar nadien een verhaal rond is gebouwd.

Ik heb dit boek zeer vlot en met plezier gelezen. Als debuutroman is het zeker ok, ik kijk uit naar meer!

(boek ontvangen en gelezen voor de Hebban Debutantenleesclub)